Het huwelijksaanzoek

Stefanie

Op 6 mei 2012 werd voor de laatste keer ‘Atlantis’ + ‘Flatline’ gespeeld. Er vonden twee vertoningen plaats. Een in de voormiddag en een in de namiddag. Waar bij de eerste vertoning vanalles misliep, viel alles in de namiddag mooi in zijn plooi. Een overvolle zaal, ‘den techniek’ lukte beter en de spelers deden het super! Het publiek genoot en de regisseurs zagen dat het goed was.

Toch was ik al een beetje emotioneel van de tegenslagen in de voormiddag. Toen na ‘Atlantis’ Miguel werd verrast met een leuke verjaardagstaart, moest ik opnieuw een traantje wegpinken. Zijn vriendjes, waarvan hij niet wist dat ze zouden komen, waren talrijk aanwezig om met hem een verjaardagsfeestje te houden. Hiep hiep hoera!

Na ‘Flatline’ kwam mijn persoonlijk hoogtepunt: ik werd ten huwelijk gevraagd door Dimitri. Het was een prachtig aanzoek… met de sympathieke medewerking van zoveel mensen dat het zelfs een beetje eng wordt. Mijn Dimi kan zeker en vast een geheim bewaren!

We hadden het al meer dan eens over trouwen gehad, maar ik had niet verwacht dat de vraag gauw zou komen. Ik dacht eerder dat we gewoon wel eens zouden trouwen, zonder aanzoek of verloving. Verkeerd gedacht. Hij heeft ervoor gezorgd dat het een moment was om nooit te vergeten. Ik heb traantjes gelaten – op het podium waar de volle zaal ze kon zien – maar ze waren van puur geluk!

  

Dimitri

Zondag 6 mei was het eindelijk zo ver. Na drie maanden voorbereiding en het moeilijke zwijgen tegen vrienden en familie, kon ik eindelijk Stefanie ten huwelijk vragen.

13u: Johan was er al om alles te filmen. Stefanie dacht dat het enkel voor de voorstelling was, maar ik wilde natuurlijk ook het aanzoek vereeuwigen op film.

Ook de dansers (van de Move in Aalst) kwamen toe. Ik ging hen snel goedendag zeggen, maar tot na het aanzoek mocht Stefanie eigenlijk niet weten dat ik deze mensen ken.

13u30: Ik plaatste te papieren ‘Vrijhouden a.u.b.’ (die Stefanie trouwens zelf geschreven had) op strategische plaatsen zodat de dansers en Sibemol plaats hadden om te zitten. Opnieuw moest ik een smoesje bedenken waarom er op verschillende plaatsen maar 1 stoel moest worden vrijgehouden. Stefanie vond dat wat vreemd, maar geloofde me toen ik zei dat er nu eenmaal elk jaar verschillende mensen waren die graag een stoel hadden op het einde van een rij aan de middengang.

13u50: Liggen de bloemen klaar? Hebben de vrienden die beloofd hebben een fototoestel of camera mee te nemen dit ook gedaan (ook al begrepen ze eerst niet waarom dit zo belangrijk was voor mij)? Ik ga nog snel naar de kelder om de verlovingsring, zodat ik deze al bij me heb wanneer Stefanie en ik na de voorstelling even op het podium komen om het publiek te bedanken.

14u: De voorstelling begint. Straks is het zover…

Er zitten veel mensen in het complot, maar ook heel veel mensen niet. De spanning bouwt op…

En dan… het moment is daar… Stefanie stuurt me om de cadeau voor Martine en Danny, maar ik heb andere plannen…

Tromgeroffel, zang en dans (en ja, ook ik heb meegedanst)… Een volle zaal (ik ben erg blij dat de zaal net die dag volledig uitverkocht was)… En Stefanie zegt ‘ja’!

Wil het aanzoek zelf nog eens bekijken, dan kan je klikken op deze link:

http://www.youtube.com/watch?v=QcrJ2CF56YQ

Voorstelling 10 en 11 mei

Hallo

Na een vlotte generale repetitie woensdagmiddag was iedereen klaar om de resterende dagen van de week te vullen met theater en amusement.

Zowel donderdag als vrijdag stond er een voorstelling gepland om 20u.
Iedereen moest er pas om 19u zijn want de leden van de ouderengroep zijn minder stresserend dan de leden van jongeren of middengroep. Omdat zij zich wel zelf kunnen bezighouden en micro's aanzetten enz..

Maar toch is 19u niet te vroeg want de eerste mensen kwamen niet veel later al toe..
Mooi op tijd noemen ze dat dan

Alles liep op beide voorstellingen zoals het moest lopen, en zelfs nog een tikkeltje beter.
Het publiek moest veel lachen. En zelfs wij, die het stuk al tientallen keren hebben gezien, schoten regelmatig in de lach. Ja, het zat meer dan goed!

Het was vandaag de allerlaatste voorstelling van dit thor-t-aterjaar
Na afloop werd het decor volledig afgebroken, gordijnen weg, stoelen weg en zaal opgekuist..
Zo een hele lege zaal, het geeft toch een vreemd gevoel.

Gelukkig ging niet iedereen onmiddellijk naar huis en konden we nog een beetje napraten met de vrienden, familieleden, tot een paar minuten geleden..

Nu mogen we met een gerust hart gaan slapen en uitrusten na een drukke hectische periode

PROFICIAT OUDEREN
Jullie deden het fantastisch

Voorstelling 6 mei

Hallo,

Een beetje later dan voorzien, door alle drukte, dan toch nog een blogberichtje over de voorstelling van 6 mei.
Doordat het 's middags uitverkocht was konden we 's ochtends niet alleen Atlantis spelen voor personen met een beperking. Maar beide stukken voor iedereen!

Om elf uur begon de voorstelling. De zaal zat niet vol, maar het publiek was wel aanwezig.
Toch was het optreden niet echt fantastisch. Het enthousiasme van onze leden was er niet (te weinig volk? te vroeg op de dag?), en ook de techniek liet wat van zich afweten.
Al leek het publiek wel tevreden

Na een goed gesprek met de leden, inclusief commentaar door enkele kritische ouders die ook in de zaal zaten, bekeken we alles terug positief en maakten we ons klaar voor de namiddagvoorstelling. Natuurlijk eerst nog wat eten én het kaartje schrijven voor Miguel die op dat moment nog altijd in het ziekenhuis lag.

De zaal voor de tweede voorstelling zat helemaal vol, er kon niemand meer bij. Dat wierp zijn vruchten af.
Qua techniek was het zo goed als foutloos en de leden speelden fantastisch. Alles wat in de ochtend minder goed was werd meer dan goed gemaakt in de namiddag. Het publiek was enthousiast.

In de pauze was het tijd voor de eerste verrassing. Terwijl ik mijn dankwoordje aan het zeggen was mocht Miguel (uit de jongerengroep) zijn headset al uit doen. Wat hij onmiddellijk deed hoewel hij niet snapte waarom. Maar het werd niet veel later duidelijk. Ik bracht hem, en het publiek, op de hoogte dat het vandaag zijn verjaardagsfeestje was. 10 van zijn allerbeste vriendjes mochten naar voor komen uit het publiek, de hele zaal zong een verjaardagsliedje en op dat moment kwam Martine met een taart naar voor.
De taart was een eiland, compleet met een palmboom, de titanic, een kokosnoot en een reddingsboei.

In de pauze mocht hij plaatsnemen aan een voor hem versierde tafel, samen met zijn vriendjes. Om er daarn opnieuw in te vliegen natuurlijk.

Ook 'flatline' was veel beter gespeeld als in de ochtend.
En daarna gebeurde nog iets verrassend..

Lees in de volgende blog de details ;-)

Stress²

Hallo,

Vorig weekend en de dagen ervoor was één van de meest stresserende uit de thor-t-ater geschiedenis.
Miguel die in het ziekenhuis lag, de beamer die stuk ging en de spots die plots niet meer wilden werken.
Maar uiteindelijk kwam alles goed en dat bleef zo tot gisteren! Het enthousiasme van het publiek was zo groot dat de voorstelling van morgenmiddag uitverkocht geraakte en er een extra voorstelling moest gespeeld worden (morgen in de voormiddag).

Maar het mocht niet zijn.. Twee dagen geleden kregen we te horen dat Miguel De Roo (een andere Miguel) ziek was. Met een beetje rusten zou het wel mogelijk zijn om zondag op te treden dachten we.
Niet dus, kleine Miguel was nog maar een weekje uit het ziekenhuis of de 'grote' Miguel (De Roo) werd daar opgenomen. Het was al snel duidelijk dat Miguel  De Roo het ziekenhuis niet tijdig zou kunnen verlaten.

Net als vorige week konden we dus last minute op zoek gaan naar een oplossing, al werd die snel gevonden.
'Grote' Lorenzo zal de rol op zich nemen. (Dankjewel trouwens!)

Wat is dat toch met die 'Miguels'?
Als volgend jaar een Miguel zich wil laten inschrijven bij thor-t-ater zullen we misschien toch nog eens goed nadenken.. ;-) je weet maar nooit.. Neen, elk kind is bij ons welkom. Zelfs degene die Miguel noemen.

Veel beterschap aan 'grote Miguel'!
Maar ook aan Fara en 'kleine' Lorenzo die een beetje ziekjes zijn.

Groetjes
Naomi