Hallo,
Deze ochtend gingen we naar het Joods kerkhof. Het ligt vlakbij ons hotel. Het moment dat we vertrokken had niemand ooit gedacht dat het zo een impact op ons ging hebben. Tot we bij de trein aankwamen, waarvan we wisten dat daar ooit honderden mensen dicht op elkaar hadden gezeten op weg naar de dood. Het is nog nooit zo stil geweest in onze groep. 
Naast de trein waren gedenkstenen, een muur, een poort en ook een plaats waar we binnen konden gaan. Daar hingen foto's van tijdens de oorlog en boeken vol namen van mensen die toen zijn overleden. Enkele van hen waren even oud als ons en zelfs veel jonger. Dat was enorm confronterend. Er vloeiden wat traantjes en er werden zware gesprekken gevoerd op weg naar het kerkhof.
Iedereen dacht aan de scène die ze vanavond moeten spelen over de WOII. Er is een nieuw stuk bijgekomen en het is zeer pakkend. Het gevoel dat we nu hebben zullen we vanavond doorgeven aan het publiek.
Het kerkhof bleek uiteindelijk toe te zijn op zaterdag... typisch. Maar we moesten de muur rondom het kerkhof volgen om naar het hotel te keren. We hoopten stiekem op een poort die open was of een muur die laag genoeg was om erover te gaan. En ja, uiteindelijk was er een gat in de muur en zijn we even een kijkje gaan nemen. Het was precies het decor van een film. Graven kriskras door de bomen, ijzige wind en stilte.
Nu zijn we terug in het hotel. Straks moeten we gaan eten en nadien repeteren.
Het is een zware voormiddag geweest en het zal bij iedereen op een of andere manier een indruk nalaten.
Tot vanavond!
Wens ons succes vanavond!
Groetjes de bende
p.s. de badkamer van Koi stinkt (moest ik op aanvraag schrijven)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten