Het is voorbij.. Nu al, veel te snel.
Maar we hebben ons ongelooflijk geamusseerd!
We hebben Polen eens getoond hoe wij Belgen zijn!
Of beter hoe thor-t-ater is. Heel erg zottekes :)
Naar deze reis keken we al maanden uit.
Elk van ons had verwachtingen, had een beeld voor ogen.
Ik ben er zeker van dat dit onze verwachtingen volledig heeft overtroffen.
We hadden alles wat we moesten hebben, en zelfs nog veel meer.
Dit is een uitzonderlijke ervaring die we nooit gaan vergeten.
Nu is het afkicken..
Na 5 dagen met 15 op elkaar geperst samen te leven zit iedereen nu thuis (of ergens anders) maar wellicht met minder volk. Of toch zeker en vast rustiger.
Want iedereen is moe.
Dat deze reis zo goed werd is dankzij een heel aantal mensen.
Natuurlijk de thor-t-aterleden hebben ervoor gezorgd dat met hun enthousiasme, aanstekelijke lach en steeds dalende niveau deze reis super werd.
Bart met zijn zotte vertalingen, zijn blijvende gedrevenheid om elk uur van de dag zijn gitaar boven te halen om liedjes te zingen. Jaren gaan we nog kunnen genieten van deze reis dankzij de herinnering die op Barts camera staan.
Zonder Natalie hadden we wellicht een aantal keer serieus met de handen in het haar gezeten om er toch maar voor te zorgen dat de Polen ons goed begrepen. Want er was toch een klein taalprobleempje.
Dimitri en Stefanie hebben, wanneer wij geen toegang hadden tot internet, leuke blogberichtjes geschreven om jullie op de hoogte te kunnen houden!
Danny en Martine, omdat ze nu eenmaal de oprichters zijn van thor-t-ater. Zonder hen, geen thor-t-ater, zonder thor-t-ater, geen reis.
De oma van Julie. Dit krijgt ze wellicht nooit te lezen. En indien wel verstaat ze het toch niet. Maar hé mensen, jullie moesten eens weten hoe lief die vrouw wel niet is voor ons. Cadeautjes, eten, een rondleiding. We kregen het allemaal.
Eigenlijk de hele organisatie in Polen die achter dit project stond. Voor hun gastvrijheid, hartelijkheid, cadeaus... alles!
En niet te vergeten, de Litouwers. Want zeg nu zelf, we hebben ons vaak ziekgelachen met hen.
Wellicht ben ik nog mensen vergeten te vermelden.
Ook ben ik nog verschillende dingen vergeten te zeggen, ik weet niet wat maar sowieso vanalles.
Want het is niet mogelijk alles wat wij hebben meegemaakt samen te vatten in enkele blogberichtjes.
De anekdotes zullen nog lang meegaan.
JULLIE WAREN FANTASTISCH
super Naomi!!!
BeantwoordenVerwijderen