Ik kan het nog steeds
niet geloven dat we met onze toneelgroep naar Polen zijn geweest ! Het lijkt zo
onwerkelijk…Binnen een paar dagen zal ik een steek van heimwee voelen en dan
pas zal ik beseffen dat ik ons avontuur zal missen. Ik zal het groepsgevoel missen,de
domme grapjes,het gelach, onze hyperactieve momenten.
Dit avontuur staat in
mijn geheugen gegrifd en ik twijfel er dan ook niet aan dat dit bij de rest van
de groep ook zo is. Het nieuwe jaar 2012 is begonnen en ik kan vrolijk
terugblikken op ons fantastische avontuur. Ik hoop , allé , ik weet zeker dat
de anderen er ook nog vaak aan zullen terugdenken.
De eerste indruk die
ik van Polen had toen we door een paar steden reden was deprimerend. Ik probeer
altijd wel optimistisch te zijn maar toen ik de gebouwen zag flitsten de
woorden : “grijs”,”grauw”,”donker” door mijn hoofd. En het rare is dat men de
gebouwen probeerde op te fleuren door ze verven in pastelkleuren groen , geel,
roze,… Maar ze bleven er donker en triestig uitzien. Polen is nog steeds een
land dat zich nog moet herpakken van het communisme en volgens mij zie je dat
ook wel nog op straat. Maar de mensen in Polen dat is een heel ander verhaal !
Ze zijn daar zo gastvrij en vriendelijk ( zelfs een klein beetje handtastelijk
Haha ). Het is raar om te weten dat je nog steeds in het “welvarende” Europa
bent en toch kom je in heel andere cultuur terecht dan in België. Je zit 20
uren op een bus en plots sta in Polen waar je duidelijk kan zien dat er heel
rijke maar ook heel arme mensen wonen.Ik schrok er dan ook van toen ik zag hoe
goedkoop sommige dingen in Polen waren. Ik voelde me op dat moment echt een
VERWEND NEST dat snel eens de tram kon opspringen om in Gent even te gaan
shoppen. Sommige mensen kunnen in Polen
zoiets waarschijnlijk niet meteen doen. In het shoppingcentrum
Manufaktura waan je je in een wereld van luxe en prijskaartjes, maar op straat
zal niet alles er zo mooi uitzien veronderstel ik. Ondanks alles wat ik
hierboven nu geschreven heb blijft Polen toch een land dat je verbaast in
kleine dingen. Mooie dingen…
Ik heb genoten van de
busreis ondanks mijn slaaptekort. Ik heb gelachen met de zotte streken van de
jongens en gezellig gebabbeld met de meisjes op de kamer. Quotes o.a. : “
meisje ik ben boooooos” of “pombaksmoel” , “ HerMiauw” , “ Where is Google
translate ? ” , “ DJ Scheuten N Glas” en nog vele andere grappige uitspraken
zullen me eraan herinneren dat ik dit groepsgevoel nooit mag opgeven.
Want dit groepsgevoel
is meer waard dan 100 zloty…
En ik vind (hint hint)
dat we dit zeker nog eens moeten opnieuw moeten doen !
Cześć, Jana
Ik bied 200 Zloty
BeantwoordenVerwijderen