Hallo iedereen,
Deze middag werd er nog volop gerepeteerd..
En het was nodig want de eerste repetitie trok op niets om het zacht uit te drukken.
Maar de licht gepeperde feedback van Bart en co liet zijn sporen achter want de tweede keer was het al veel beter. Uiteindelijk werd de voorstelling prachtig. Het publiek kon het smaken en het nieuwe stuk van WOII was heel pakkend. De voorstelling was zeker 10 keer beter dan toen we het deden op de try out.
De voorstelling na ons was, laat ons zeggen, apart.
K3, 6 kortgerokte meisjes die denken dat ze kunnen dansen, een koe en een kalkoen van 70 jaar die zingen en een paar schattige meisjes. En leeftijdsgenoten die enkele van onze groep ineens uit het publiek hielden om op het podium mee te dansen in een stijl die tot nu toe nog geen naam heeft gekregen.
Tussen de twee optredens door kon het publiek de Vlaamse keuken proeven. Tegen dat wij aankwamen was het allemaal op. We waren nochtans heel benieuwd want enkele dingen konden we allesbehalve Vlaams noemen. Behalve de wafels, maar ja die waren op..
Eenmaal terug in het hotel kregen we soep voorgeschoteld én konden we de Litouwers overtuigen hun stuk te spelen voor ons mits zij morgen optreden en wij op dat moment al terug op de bus zitten richting België.
Het stuk was veel beter dan hun optreden van vorig jaar waar we niets van begrepen. Ze lieten ons kennis maken met hun hoofdstad Vilnius door te zingen, dansen, gedichtjes voor te dragen en een slideshow vol foto's van de stad in de verschillende seizoenen te tonen.
We hebben ervan genoten en de Litouwers waren terug vriendelijk. We wisselden zelfs chocolade uit. Zij kregen Belgische chocolade in ruil voor Litouwse chocolade. De onze blijft de beste.
Daarna begonnen de Belgen volop de wals uit te proberen. Op zich is het niet zo moeilijk. Zeker niet als je met Bart danst, die je gewoon mee doet zwieren over de dansvloer.
Nu is iedereen zijn valies aan het maken en dan gaan we genieten van onze laatste avond in Polen!
Morgen om 7u30 worden we opgehaald aan het hotel. Bye bye Polen
Het was een fantastische reis
Tot snel!
Het Joods kerkhof
Hallo,
Deze ochtend gingen we naar het Joods kerkhof. Het ligt vlakbij ons hotel. Het moment dat we vertrokken had niemand ooit gedacht dat het zo een impact op ons ging hebben. Tot we bij de trein aankwamen, waarvan we wisten dat daar ooit honderden mensen dicht op elkaar hadden gezeten op weg naar de dood. Het is nog nooit zo stil geweest in onze groep. 
Naast de trein waren gedenkstenen, een muur, een poort en ook een plaats waar we binnen konden gaan. Daar hingen foto's van tijdens de oorlog en boeken vol namen van mensen die toen zijn overleden. Enkele van hen waren even oud als ons en zelfs veel jonger. Dat was enorm confronterend. Er vloeiden wat traantjes en er werden zware gesprekken gevoerd op weg naar het kerkhof.
Iedereen dacht aan de scène die ze vanavond moeten spelen over de WOII. Er is een nieuw stuk bijgekomen en het is zeer pakkend. Het gevoel dat we nu hebben zullen we vanavond doorgeven aan het publiek.
Het kerkhof bleek uiteindelijk toe te zijn op zaterdag... typisch. Maar we moesten de muur rondom het kerkhof volgen om naar het hotel te keren. We hoopten stiekem op een poort die open was of een muur die laag genoeg was om erover te gaan. En ja, uiteindelijk was er een gat in de muur en zijn we even een kijkje gaan nemen. Het was precies het decor van een film. Graven kriskras door de bomen, ijzige wind en stilte.
Nu zijn we terug in het hotel. Straks moeten we gaan eten en nadien repeteren.
Het is een zware voormiddag geweest en het zal bij iedereen op een of andere manier een indruk nalaten.
Tot vanavond!
Wens ons succes vanavond!
Groetjes de bende
p.s. de badkamer van Koi stinkt (moest ik op aanvraag schrijven)
Dag 2 in Polen
Hallo iedereen,
Vandaag was weer een fantastische dag in Polen. We zitten al aan de helft van onze reis!
Deze ochtend gingen we naar Danusha in het centrum van Polen. Net als vorig jaar konden we smullen van Poolse worst, yoghurt, taartjes enz. ...
Kortom tegen dat het tijd was voor het middageten hadden velen al geen honger meer.
Mits het een tijdje duurde voor wanneer we het restaurant vonden (het is nochtans hetzelfde als dat van vorig jaar) waren we redelijk laat in Manufactura. We hadden dus maar drie uur tijd om souveniers te kopen, nagels te lakken, kleren te passen, iets te gaan drinken én een ijsje te eten. Dat allemaal met het zakgeld dat we kregen van de organisatie.
We verzamelden tegen 17u, wat uiteindelijk een kwartier later werd. Want Martine en Danny vonden de weg niet meer in het shoppingcenter...
Niet veel later was het festival begonnen. Dit keer opende Polen met een nogal vreemd toneelstuk. Het ging over een man (die veel weg had van Boma zonder snor) die een vrouw had, die vrouw dacht dat hij een minnares had die uiteindelijk zijn dochter bleek te zijn. Die dochter was dan zwanger. Ojaa, er was ook een moeder bij met een lelijke jurk waarop een volledige bloementuin stond geschilderd. Ze was nogal vreemd, ze praatte tegen een schilderij die dan terug praatte op de toon van een kassierster die vroeg naar een medewerkster voor aan de pashokjes op het tweede verdiep ofzo. ...
Nu ja, dat is ons interpretatie.. Wat er van klopt? Geen idee!
Wat gisteren zo een leuke ervaring was met de Litouwers is vandaag volledig ontkracht. Geen gezellige avond samen zoals gehoopt en tijden het toneelstuk konden ze enkel spelletjes spelen op hun gsm. Waarop wij hen al snel duidelijk maakte dat ze dat tijdens ons stuk niet moeten proberen.. Boodschap overgemaakt denk ik.
Danny gaat nu last minute een quiz in elkaar steken en dan gaan we zoeken naar 'de slimste mens van Thor-t-ater!'
Tot morgen!
Groetjes de zotte ouderengroep!
p.s. We zijn Julie ook tegengekomen vandaag! :D
Vandaag was weer een fantastische dag in Polen. We zitten al aan de helft van onze reis!
Deze ochtend gingen we naar Danusha in het centrum van Polen. Net als vorig jaar konden we smullen van Poolse worst, yoghurt, taartjes enz. ...
Kortom tegen dat het tijd was voor het middageten hadden velen al geen honger meer.
Mits het een tijdje duurde voor wanneer we het restaurant vonden (het is nochtans hetzelfde als dat van vorig jaar) waren we redelijk laat in Manufactura. We hadden dus maar drie uur tijd om souveniers te kopen, nagels te lakken, kleren te passen, iets te gaan drinken én een ijsje te eten. Dat allemaal met het zakgeld dat we kregen van de organisatie.
We verzamelden tegen 17u, wat uiteindelijk een kwartier later werd. Want Martine en Danny vonden de weg niet meer in het shoppingcenter...
Niet veel later was het festival begonnen. Dit keer opende Polen met een nogal vreemd toneelstuk. Het ging over een man (die veel weg had van Boma zonder snor) die een vrouw had, die vrouw dacht dat hij een minnares had die uiteindelijk zijn dochter bleek te zijn. Die dochter was dan zwanger. Ojaa, er was ook een moeder bij met een lelijke jurk waarop een volledige bloementuin stond geschilderd. Ze was nogal vreemd, ze praatte tegen een schilderij die dan terug praatte op de toon van een kassierster die vroeg naar een medewerkster voor aan de pashokjes op het tweede verdiep ofzo. ...
Nu ja, dat is ons interpretatie.. Wat er van klopt? Geen idee!
Wat gisteren zo een leuke ervaring was met de Litouwers is vandaag volledig ontkracht. Geen gezellige avond samen zoals gehoopt en tijden het toneelstuk konden ze enkel spelletjes spelen op hun gsm. Waarop wij hen al snel duidelijk maakte dat ze dat tijdens ons stuk niet moeten proberen.. Boodschap overgemaakt denk ik.
Danny gaat nu last minute een quiz in elkaar steken en dan gaan we zoeken naar 'de slimste mens van Thor-t-ater!'
Tot morgen!
Groetjes de zotte ouderengroep!
p.s. We zijn Julie ook tegengekomen vandaag! :D
Walsen, wiezen en wijze Litouwers
Hallo iedereen,
Na een nachtje slapen zijn we weer helemaal klaar voor een nieuwe dag!
Maar voor ik vertel over wat we vandaag hebben gedaan of nog gaan doen, eerst een beetje over gisterenavond. We waren te moe om nog een blogbericht te schrijven ;-)
Uiteindelijk moesten we maar eten om 18u30, dat kwam goed uit om voordien nog een beetje te repeteren. Want Bart zou Bart niet zijn moest hij op het laatste moment nog iets aanpassen.
Om de feedback op te volgen van het publiek op de try out hebben ze de WOII een beetje aangrijpender gemaakt. En daar moest op geoefend worden.
Daarna kregen we ons eten. Kip met rijst en een slaatje. Lekker!
Ondertussen kwamen de Litouwers toe. Hetzelfde theatergezelschap als vorig jaar, maar allemaal andere jongeren. Ze zitten wel op dezelfde school als de vorige, dus ze kennen elkaar.
Al heel snel was het duidelijk dat zij net een tikkeltje sympathieker waren dan de vorige.
Het was onze bedoeling om 's avonds Lodz te verkennen maar na enkele pogingen Pools praten, google translate in te schakelen en de Litouwers als tolk te gebruiken kwam het er op neer dat er geen bussen meer reden. Het was nog geen 20u uur tegen dan. Dus bleven we in het hotel.
De jongens leerden ons wiezen maar we konden er niet veel van. Af en toe kwamen de Litouwers eens een kijkje nemen. Soms maar met twee, dan de hele groep én één keer zat Pavel zelfs helemaal alleen bij ons.
Op vlak van groepsgeest kunnen ze dus nog wat werken, maar sociaal zijn ze wel.
Ze leerden ons walsen (ja, er bestaan filmpjes van!) én wij leerden hen 'vuile' woorden in het Nederlands. Zoals pompbaksmoel (de bijnaam die we gaven aan één van de Litouwers vorig jaar). We zongen samen, speelden gitaar, wisselden skype-adressen uit, maakten foto's én we kregen een lat Litouwse chocolade. Aleja, Bart kreeg de chocolade en wij aten het op.
Om 22u gingen we al naar boven, maar tegen dat het echt stil was, was het al weer een uur later.
Toch leek iedereen min of meer uitgerust aan de ontbijttafel te zitten. Het ontbijt was nogal apart. augurken, tomaten, 1 pistolet én geplette kaas. Gelukkig hadden wij ons daar op voorzien en stond er binnen de kortste keren ook een pot choco op tafel :D
Nu: iedereen is vertrokken naar Danusha in het centrum van Lodz
13u: Gaan eten
14u: Manufactura (shoppingcenter)
18u: Naar het toneel van de Polen gaan kijken.
21u: Eten
22u: Een date met de Litouwers?
Na een nachtje slapen zijn we weer helemaal klaar voor een nieuwe dag!Maar voor ik vertel over wat we vandaag hebben gedaan of nog gaan doen, eerst een beetje over gisterenavond. We waren te moe om nog een blogbericht te schrijven ;-)
Uiteindelijk moesten we maar eten om 18u30, dat kwam goed uit om voordien nog een beetje te repeteren. Want Bart zou Bart niet zijn moest hij op het laatste moment nog iets aanpassen.
Om de feedback op te volgen van het publiek op de try out hebben ze de WOII een beetje aangrijpender gemaakt. En daar moest op geoefend worden.
Daarna kregen we ons eten. Kip met rijst en een slaatje. Lekker!
Ondertussen kwamen de Litouwers toe. Hetzelfde theatergezelschap als vorig jaar, maar allemaal andere jongeren. Ze zitten wel op dezelfde school als de vorige, dus ze kennen elkaar.
Al heel snel was het duidelijk dat zij net een tikkeltje sympathieker waren dan de vorige.
Het was onze bedoeling om 's avonds Lodz te verkennen maar na enkele pogingen Pools praten, google translate in te schakelen en de Litouwers als tolk te gebruiken kwam het er op neer dat er geen bussen meer reden. Het was nog geen 20u uur tegen dan. Dus bleven we in het hotel.De jongens leerden ons wiezen maar we konden er niet veel van. Af en toe kwamen de Litouwers eens een kijkje nemen. Soms maar met twee, dan de hele groep én één keer zat Pavel zelfs helemaal alleen bij ons.
Op vlak van groepsgeest kunnen ze dus nog wat werken, maar sociaal zijn ze wel.
Ze leerden ons walsen (ja, er bestaan filmpjes van!) én wij leerden hen 'vuile' woorden in het Nederlands. Zoals pompbaksmoel (de bijnaam die we gaven aan één van de Litouwers vorig jaar). We zongen samen, speelden gitaar, wisselden skype-adressen uit, maakten foto's én we kregen een lat Litouwse chocolade. Aleja, Bart kreeg de chocolade en wij aten het op.
Om 22u gingen we al naar boven, maar tegen dat het echt stil was, was het al weer een uur later.
Toch leek iedereen min of meer uitgerust aan de ontbijttafel te zitten. Het ontbijt was nogal apart. augurken, tomaten, 1 pistolet én geplette kaas. Gelukkig hadden wij ons daar op voorzien en stond er binnen de kortste keren ook een pot choco op tafel :D
Nu: iedereen is vertrokken naar Danusha in het centrum van Lodz
13u: Gaan eten
14u: Manufactura (shoppingcenter)
18u: Naar het toneel van de Polen gaan kijken.
21u: Eten
22u: Een date met de Litouwers?
Aangekomen in Polen
Hallo iedereen,
Een uur vroeger dan voorzien was onze 'bestemming bereikt'.
In afwachting op vervoer naar ons hotel dronken we nog koffie en thee en pas nu, twee uur later zijn we min of meer volledig geïnstalleerd in de kamers.
Vanaf nu zal je elke dag minstens twee keer een blogbericht van ons zien verschijnen!
Mits ik (Naomi) niet wil dat de blogberichten enkel uit mijn standpunt geschreven zijn heb ik zonet gevraagd aan iedereen om een paar kernwoorden op te schrijven die er zeker in voor moeten komen.
Ik dacht, zo zal het beter gaan.. Maar nu schrijven ze natuurlijk van die vreemde woorden op waar ik de uitleg niet over weet, of beter niet weet hoe ik het moet verwoorden :-)
We zien wel...
De lange lange lange busrit duurde dus een goede 17 uur. Lang genoeg om veel uit te spoken. We hebben nu al een verzameling van 100 verhalen. De ene hield zich bezig met de joepie voor te lezen. Sommigen luisterden, anderen vonden het maar stomme joepieboekjes die zeker en vast niet meer terug mogen keren naar huis. Nog een busrit vol lezersbrieven uit de Joepie zou men niet meer overleven.
Er waren er ook een paar die veel hebben geslapen, wat niet moeilijk was met zo een zacht kussentje.
Hoe ze hebben kunnen slapen met al dat lawaai, het is me een raadsel. Want tot drie keer toe kregen we een opmerking van de buschauffage (het vrouwelijk voor buschauffeur): "keep it quiet" vroeg ze enkele keren. Oeps :-)
Er werd ook heel wat afgelachen.. Onder andere met de lezersbrieven uit de Joepie. Wat mensen allemaal wel niet met een courgette uitsteken... En ook met een anoniempje, die om de één of andere reden met haar wc papier het toilet verliet in plaats van het door te spoelen.
Eenmaal we de steden van Polen bereikten (want honderden kilometers zagen we enkel bomen, grasvlakten en blijkbaar 8 herten...) keek men naar buiten. Vooral de nieuwtjes, die vorig jaar er niet bij waren, gaven hun ogen de kost. Een triestig landschap, veel appartementsblokken in pastelkleuren (genoeg om heel België in te steken volgens Justine), weinig gekleurde auto's én... het regent niet!
Toen we uitstapten bleek het zelfs totaal niet koud te zijn!
Nu zit iedereen even te rusten, te douchen, eten, blog te schrijven enz. ... op zijn kamer in het hotel, die er als een ziekenhuis uitziet. Want straks om 17u worden we beneden verwacht om te eten en daarna gaan we naar Lodz-city!
Tot vanavond misschien, en anders tot morgen!!
Een uur vroeger dan voorzien was onze 'bestemming bereikt'.
In afwachting op vervoer naar ons hotel dronken we nog koffie en thee en pas nu, twee uur later zijn we min of meer volledig geïnstalleerd in de kamers.
Vanaf nu zal je elke dag minstens twee keer een blogbericht van ons zien verschijnen!
Mits ik (Naomi) niet wil dat de blogberichten enkel uit mijn standpunt geschreven zijn heb ik zonet gevraagd aan iedereen om een paar kernwoorden op te schrijven die er zeker in voor moeten komen.
Ik dacht, zo zal het beter gaan.. Maar nu schrijven ze natuurlijk van die vreemde woorden op waar ik de uitleg niet over weet, of beter niet weet hoe ik het moet verwoorden :-)
We zien wel...
De lange lange lange busrit duurde dus een goede 17 uur. Lang genoeg om veel uit te spoken. We hebben nu al een verzameling van 100 verhalen. De ene hield zich bezig met de joepie voor te lezen. Sommigen luisterden, anderen vonden het maar stomme joepieboekjes die zeker en vast niet meer terug mogen keren naar huis. Nog een busrit vol lezersbrieven uit de Joepie zou men niet meer overleven.
Er waren er ook een paar die veel hebben geslapen, wat niet moeilijk was met zo een zacht kussentje.
Hoe ze hebben kunnen slapen met al dat lawaai, het is me een raadsel. Want tot drie keer toe kregen we een opmerking van de buschauffage (het vrouwelijk voor buschauffeur): "keep it quiet" vroeg ze enkele keren. Oeps :-)
Er werd ook heel wat afgelachen.. Onder andere met de lezersbrieven uit de Joepie. Wat mensen allemaal wel niet met een courgette uitsteken... En ook met een anoniempje, die om de één of andere reden met haar wc papier het toilet verliet in plaats van het door te spoelen.
Eenmaal we de steden van Polen bereikten (want honderden kilometers zagen we enkel bomen, grasvlakten en blijkbaar 8 herten...) keek men naar buiten. Vooral de nieuwtjes, die vorig jaar er niet bij waren, gaven hun ogen de kost. Een triestig landschap, veel appartementsblokken in pastelkleuren (genoeg om heel België in te steken volgens Justine), weinig gekleurde auto's én... het regent niet!
Toen we uitstapten bleek het zelfs totaal niet koud te zijn!
Nu zit iedereen even te rusten, te douchen, eten, blog te schrijven enz. ... op zijn kamer in het hotel, die er als een ziekenhuis uitziet. Want straks om 17u worden we beneden verwacht om te eten en daarna gaan we naar Lodz-city!
Tot vanavond misschien, en anders tot morgen!!
Ze zijn er bijna!! :-)
Hey!
Net als vorig jaar werkt Thor-T-Ater aan haar internationale
bekenheid. ;-)
Onze ouderengroep stond gisterenavond vol ongeduld te
wachten tot de bus richting Polen eraan kwam. Tot drie maal toe ging de
adrenaline omhoog toen onze reizigers dachten dat ze hun bus zagen aankomen,
maar ’t was zoals ze zeggen: ‘derde bus, goede bus’.
Om 20u30 was het moment aangebroken om vaarwel te zeggen
tegen de thuisblijvers. De bus vertrok vol enthousiaste jongelingen waarvan de
helft weet wat hen te wachten staat en hoopt op een even leuke reis als vorig
jaar, en de andere helft een sprong in het onbekende waagt maar zich graag
overgeeft aan de verhalen van de anderen. Binnenkort zullen ook zij er veel te
vertellen hebben aan familie en vrienden in België.
De 20 uren durende busreis is op zich al een onvergetelijke
ervaring, positief of negatief laten we nog even in het ongewisse. Toen we
gisterenavond om 22u40 een SMS kregen van Martine, die samen met Danny met de
auto naar Polen rijdt, was de bus al 2x gestopt om even de benen te strekken en
iets te drinken. Ze wist ons te vertellen dat ze had vernomen dat er veel
lawaai was op de bus… We hadden niet anders verwacht. ;-)
Om 23u opnieuw een SMS: “Pas in Duitsland en van de weg
gehaald door de politie. Geen idee waarom.” Blijkbaar hoef je niet in de bus te
zitten om een spannende reis richting Polen te hebben. Gelukkig ging het enkel
om een controle van de boorddocumenten en kon de reis spoedig weer verder
worden gezet.
Om 7u06 hebben onze reizigers de grens overgestoken en Polen
binnengereden. Als alles goed verloopt
zullen ze om 14u30 aankomen op hun bestemming.
Groetjes
Stefanie en Dimitri
jaja.. Het is bijna zo ver
Voor het 2de jaar op rij staan we met onze valiezen klaar richting Polen.
We weten wat er gaat gebeuren, maar toch is het spannend. Want er zijn 4 ‘nieuwe’ jongens en meisjes die meegaan, zij komen in de plaats van 4 leden die gestopt zijn. Met andere woorden de helft van de groep weet wat er zich te wachten staat, de andere helft kent enkel onze wilde/ zotte/ toffe … verhalen. Zij proberen zich iets voor te stellen van wat er in Lódz allemaal zal gebeuren. Maar ook wij doen dit opnieuw.
- Wat krijgen we deze keer van eten?Vorig jaar waren we nl. met de groep niet eens of
het nu lekker of niet lekker was.
- Welke mensen/ jongeren gaan we ontmoeten?
- Hoe zijn de voorstellingen van de andere
toneelgezelschappen ?
- Wat gaan we allemaal doen?
- …
Ik wil even
ook de ouders, grootouders, vrienden … gerust stellen.
De kranten stonden er vandaag vol van en het zal dus wel kloppen: in
Oost-Europa is het om te bibberen, temperaturen tot -20°C. Maar we hebben even
de weersvoorspelling voor Lódz opgezocht en vrijdag zou het de koudste
avond/nacht zijn nl. -3°C. Dus dat valt heel goed mee.
En wees
gerust we zijn met een super toffe bende weg. We zullen ons wel verwarmen met liefde
en vriendschap.
Groeten en
tot de volgende blog vanuit Polen
Silke en Naomi
MFL Actie in de Fun!
Hallo hallo :D
De grote dag was aangebroken..
Twee weken terug kwamen Stefanie en Dimitri op het toffe idee om een freeseflashmob te organiseren in een winkel in het kader van de MFL actie. Die winkel werd de FUN en vandaag vond het dus plaats.
Rond halftien spraken we af om de laatste zaken op punt te zetten.
Wie rijdt met wie mee, wie gaat wanneer binnen en wie doet wat.
Nieuwe gezinnen werden gevormd. De papa van Dauwke kreeg er ineens twee kinderen bij en Desirée en Nuka werden de dochters van Martine...
In een grote stoet van wel 7 auto's vertrokken we, maar snel heeft het niet geduurd toen één onoplettende papa de verkeerde weg insloeg en bijgevolg alle achterkomende auto's hem volgde. Twee mini-stoeten dus. Maar we zijn er geraakt.
Met een beetje stress maar vooral heel enthousiast stonden we mijn zijn allen in de regen te wachten op de parking. De grote groep werd steeds kleiner na een tijdje want iedereen druppelde in groepjes de winkel binnen. Toen Naïs de FUN binnenwandelende kon het echt beginnen.
Het startteken was Brecht, die een scène begon te maken tegen zijn nieuwe papa. Voor heel de winkel kon je het geroep van een ambetant kind horen. Dat was dan weer het teken voor de kassierster (die natuurlijk op de hoogte was van het gebeuren) om 'Martine wordt aan de kassa gevraagd' om te roepen. Haar laatste woorden waren nog niet uitgesproken of de helft van de winkel stond ineens stil.
Ze moesten lang stilstaan ons leden en leden voor één dag (nl. de ouders). Want het duurde een tijdje voor de mensen doorhadden dat er zo een 25-tal mensen niet meer bewogen. Sommigen ergerden zich omdat de kinderen in de weg stonden en niet wouden oppassen, anderen waren zo gefocused op hun inkopen dat ze het niet eens besefte. Na enkele minuten begon het toch stilaan door te dringen.
Dus stopten we maar, er volgde een applaus, iedereen deed zijn jas uit en plots was de winkel helemaal rood gekleurd. Mits iedereen de knalrode thor-t-ater t-shirt aan had. We deelden kaartjes uit rond Music For Life en de try-out van morgen aan de geïnteresseerde en iets minder geïnteresseerde mensen.
Misschien komen er straks nog reservaties voor de try-out binnen?
Jij kan trouwens ook nog komen! En als je een badge aan hebt van Music For Life dan krijg je een cupcake! Zeker komen dus!
Groetjes en tot morgen!
De grote dag was aangebroken..
Twee weken terug kwamen Stefanie en Dimitri op het toffe idee om een freeseflashmob te organiseren in een winkel in het kader van de MFL actie. Die winkel werd de FUN en vandaag vond het dus plaats.
Rond halftien spraken we af om de laatste zaken op punt te zetten.
Wie rijdt met wie mee, wie gaat wanneer binnen en wie doet wat.
Nieuwe gezinnen werden gevormd. De papa van Dauwke kreeg er ineens twee kinderen bij en Desirée en Nuka werden de dochters van Martine...
In een grote stoet van wel 7 auto's vertrokken we, maar snel heeft het niet geduurd toen één onoplettende papa de verkeerde weg insloeg en bijgevolg alle achterkomende auto's hem volgde. Twee mini-stoeten dus. Maar we zijn er geraakt.
Met een beetje stress maar vooral heel enthousiast stonden we mijn zijn allen in de regen te wachten op de parking. De grote groep werd steeds kleiner na een tijdje want iedereen druppelde in groepjes de winkel binnen. Toen Naïs de FUN binnenwandelende kon het echt beginnen.
Het startteken was Brecht, die een scène begon te maken tegen zijn nieuwe papa. Voor heel de winkel kon je het geroep van een ambetant kind horen. Dat was dan weer het teken voor de kassierster (die natuurlijk op de hoogte was van het gebeuren) om 'Martine wordt aan de kassa gevraagd' om te roepen. Haar laatste woorden waren nog niet uitgesproken of de helft van de winkel stond ineens stil.
Ze moesten lang stilstaan ons leden en leden voor één dag (nl. de ouders). Want het duurde een tijdje voor de mensen doorhadden dat er zo een 25-tal mensen niet meer bewogen. Sommigen ergerden zich omdat de kinderen in de weg stonden en niet wouden oppassen, anderen waren zo gefocused op hun inkopen dat ze het niet eens besefte. Na enkele minuten begon het toch stilaan door te dringen.
Dus stopten we maar, er volgde een applaus, iedereen deed zijn jas uit en plots was de winkel helemaal rood gekleurd. Mits iedereen de knalrode thor-t-ater t-shirt aan had. We deelden kaartjes uit rond Music For Life en de try-out van morgen aan de geïnteresseerde en iets minder geïnteresseerde mensen.
Misschien komen er straks nog reservaties voor de try-out binnen?
Jij kan trouwens ook nog komen! En als je een badge aan hebt van Music For Life dan krijg je een cupcake! Zeker komen dus!
Groetjes en tot morgen!
Les 10: Jabbertalk en improvisatie
Hallo Hallo
Jakodabihaadojoee! Ninjaaaaangnoe! Hiabroakdamla
Versta je mij niet? Dit is jabbertalk en de leden van de jongerengroep kunnen er aardig mee overweg.
Vandaag was jabbertalk de rode draad bij de jongerengroep.
Eerst werkten we 10 minuten samen met de middengroep. 1 iemand riep een netverzonnen jabbertalkwoord naar de echoput en de anderen riepen het elk om buurt na op precies dezelfde manier als de eerste persoon.
Blij, verdrietig, boos, teleurgesteld, bang, vragend..
Daarna namen we afscheid van de middengroep die improvisatieoefeningen deden met Dimitri en Stefanie.
Wij gingen in groepjes van twee een ruzie voorbereiden in jabbertalk. De ruzie ging over een buurvrouw die kwaad werd omdat de voetbal van de buurjongens in haar tuin lag.
Met deze oefening leren we om intonatie te gebruiken. Want daarna probeerden we de zinnetjes uit het stuk (deze keer gewoon Nederlands) met de juiste intonatie te vertellen en het ging zoveel beter dan vorige week!
De middengroep deed zoals eerder vermeld een improvisatie-oefening.
In groepjes van twee kregen ze een plaats waar het stuk zich moest afspelen en elk drie briefjes.
Wanneer de inspiratie op is en het gesprek dus stilvalt konden ze een briefje bij de hand nemen.
Op die briefjes stond bijvoorbeeld...
* ik heb veel knopen in mijn haar
* weet jij waar er een stopcontact is?
* Ik vind paprika lekker
In de pauze geen schipper mag ik overvaren of dikke berta met zijn allen maar 10 minuten publiek spelen voor de ouderen. Zij oefenden hun stuk voor Polen 'Humanity' dat de geschiedenis weergeeft.
Een stuk dat iedereen op zijn eigen manier kan interpreteren. De kinderen genoten ervan, keken op naar de ouderen maar hadden toch nog enkele kritische vragen. Want de geschiedenis zit toch wel vreemd in elkaar..
Zo vroeg Maud na het zien van de tweede wereldoorlog hoeveel oorlogen er zo nog waren geweest, Lore snapte niet hoe de Berlijnse muur ten val kwam, Chloë wou dat ze die muur terug opbouwden en waarom komen al die doden toch altijd terug tot leven?
Het laatste halfuurtje kwamen de twee groepen terug samen (jongeren en middengroep want de ouderengroep was gaan studeren) om freese te oefenen. Zelfs enkele ouders deden mee.
Onze Music For Life actie komt dichterbij!!
Volgende week vind je ons dus op zaterdag terug in de FUN en op zondag is het de try out van Humanity!
Zeker komen! Laat iets weten op thor-t-ater@skynet.be
Jakodabihaadojoee! Ninjaaaaangnoe! Hiabroakdamla
Versta je mij niet? Dit is jabbertalk en de leden van de jongerengroep kunnen er aardig mee overweg.
Vandaag was jabbertalk de rode draad bij de jongerengroep.
Eerst werkten we 10 minuten samen met de middengroep. 1 iemand riep een netverzonnen jabbertalkwoord naar de echoput en de anderen riepen het elk om buurt na op precies dezelfde manier als de eerste persoon.
Blij, verdrietig, boos, teleurgesteld, bang, vragend..
Daarna namen we afscheid van de middengroep die improvisatieoefeningen deden met Dimitri en Stefanie.
Wij gingen in groepjes van twee een ruzie voorbereiden in jabbertalk. De ruzie ging over een buurvrouw die kwaad werd omdat de voetbal van de buurjongens in haar tuin lag.
Met deze oefening leren we om intonatie te gebruiken. Want daarna probeerden we de zinnetjes uit het stuk (deze keer gewoon Nederlands) met de juiste intonatie te vertellen en het ging zoveel beter dan vorige week!
De middengroep deed zoals eerder vermeld een improvisatie-oefening.
In groepjes van twee kregen ze een plaats waar het stuk zich moest afspelen en elk drie briefjes.
Wanneer de inspiratie op is en het gesprek dus stilvalt konden ze een briefje bij de hand nemen.
Op die briefjes stond bijvoorbeeld...
* ik heb veel knopen in mijn haar
* weet jij waar er een stopcontact is?
* Ik vind paprika lekker
In de pauze geen schipper mag ik overvaren of dikke berta met zijn allen maar 10 minuten publiek spelen voor de ouderen. Zij oefenden hun stuk voor Polen 'Humanity' dat de geschiedenis weergeeft.
Een stuk dat iedereen op zijn eigen manier kan interpreteren. De kinderen genoten ervan, keken op naar de ouderen maar hadden toch nog enkele kritische vragen. Want de geschiedenis zit toch wel vreemd in elkaar..
Zo vroeg Maud na het zien van de tweede wereldoorlog hoeveel oorlogen er zo nog waren geweest, Lore snapte niet hoe de Berlijnse muur ten val kwam, Chloë wou dat ze die muur terug opbouwden en waarom komen al die doden toch altijd terug tot leven?
Het laatste halfuurtje kwamen de twee groepen terug samen (jongeren en middengroep want de ouderengroep was gaan studeren) om freese te oefenen. Zelfs enkele ouders deden mee.
Onze Music For Life actie komt dichterbij!!
Volgende week vind je ons dus op zaterdag terug in de FUN en op zondag is het de try out van Humanity!
Zeker komen! Laat iets weten op thor-t-ater@skynet.be
1 en 8 december
Even jullie op de hoogte houden van de laatste twee weken :D
1 december
Heel hard hebben we geoefend, maar geen twee uur.
En dat komt omdat ineens, rond 11u30 we werden opgeschrikt.
We hoorden een bel, even later geklop op de deur en ineens stond Zwarte piet in het lokaal van de kleintjes!
Het was een zotte piet... Meer dan eens liep hij met zijn hoofd tegen de deur!! :D
We waren allemaal dolenthousiast want Piet had ook cadeautjes mee!
We hebben zoveel mogelijk proberen filmen maar je had er echt bij moeten zijn..
Hoewel, misschien werd jij er dan wel uitgekozen om een mandarijn op te eten MET schil.
Geen idee of dat wel gezond is eigenlijk. Piet kon het, Arne (één van de oudsten) daarintegen niet zo...
8 december
De ouderengroep was niet aanwezig vandaag... Het zijn namelijk examens, en brave zieltjes zoals ze zijn studeren zij heel hard op zaterdagochtend. Gelukkig waren de anderen wel aanwezig, anders zou het nogal stil zijn hé :D
De jongerengroep werkten verder aan het stuk... Met al ietsje meer attributen dan anders (want jaja, stilaan lopen wij alle kringloopwinkels af op zoek naar attributen). We testten ook de stem en dat deden we zo...
Désiré: Lana moest aan de ene kant staan en wij allemaal tegen de kast. En als we haar niet hoorden moesten we een stapje vooruit doen. En bij Nuka hé, zijn we allemaal blijven staan want ze kon goed praten!
Verder hebben we ook geoefend op freese (later meer uitleg waarom :p)
De middengroep werkte verder met wat ze vorige week begonnen waren. Namelijk 'playbacken'. Ieder kindje mocht een liedje kiezen waarop ze playbackte. Iedereen had zo zijn eigen reden waarom ze een bepaald liedje kozen. De liedjes varieerde van 'ik neem je mee' (Dauwke) tot 'Call me maybe' (Tille).
Voor alle nieuwsgierigen: ER BESTAAN FILMPJES VAN!!
Op het einde van de les hebben de twee groepen enkele minuten samengewerkt op freeze. Want... wij gaan een ludieke activiteit doen voor 'music for life'. Dit jaar zamelen ze geld in voor 'dementie'
Jasmijn: en toen zei Naomi iets grappig omdat ze zei dat Danny dat had
We doen allemaal de button op en gaan een omgekeerde flashmob (freezemob?) doen in een grote winkel!
Meer info volgt nog.. Maar wij zijn alvast heel enthousiast dat we met thor-t-ater ook ons steentje zullen bijdragen!
Natuurlijk tussen al die toneeloefeningen door was er pauze en dat vandaag verliep die ongelooflijk tof!
Emma: We hebben allemaal samen schipper mag ik overvaren gespeeld!
Prachtig om te zien dat al onze leden zo goed overeenkomen en zo graag samenspelen.
Tot de volgende :D
1 december
Heel hard hebben we geoefend, maar geen twee uur.
En dat komt omdat ineens, rond 11u30 we werden opgeschrikt.
We hoorden een bel, even later geklop op de deur en ineens stond Zwarte piet in het lokaal van de kleintjes!
Het was een zotte piet... Meer dan eens liep hij met zijn hoofd tegen de deur!! :D
We waren allemaal dolenthousiast want Piet had ook cadeautjes mee!We hebben zoveel mogelijk proberen filmen maar je had er echt bij moeten zijn..
Hoewel, misschien werd jij er dan wel uitgekozen om een mandarijn op te eten MET schil.
Geen idee of dat wel gezond is eigenlijk. Piet kon het, Arne (één van de oudsten) daarintegen niet zo...
8 december
De ouderengroep was niet aanwezig vandaag... Het zijn namelijk examens, en brave zieltjes zoals ze zijn studeren zij heel hard op zaterdagochtend. Gelukkig waren de anderen wel aanwezig, anders zou het nogal stil zijn hé :D
De jongerengroep werkten verder aan het stuk... Met al ietsje meer attributen dan anders (want jaja, stilaan lopen wij alle kringloopwinkels af op zoek naar attributen). We testten ook de stem en dat deden we zo...
Désiré: Lana moest aan de ene kant staan en wij allemaal tegen de kast. En als we haar niet hoorden moesten we een stapje vooruit doen. En bij Nuka hé, zijn we allemaal blijven staan want ze kon goed praten!
Verder hebben we ook geoefend op freese (later meer uitleg waarom :p)
De middengroep werkte verder met wat ze vorige week begonnen waren. Namelijk 'playbacken'. Ieder kindje mocht een liedje kiezen waarop ze playbackte. Iedereen had zo zijn eigen reden waarom ze een bepaald liedje kozen. De liedjes varieerde van 'ik neem je mee' (Dauwke) tot 'Call me maybe' (Tille).
Voor alle nieuwsgierigen: ER BESTAAN FILMPJES VAN!!
Op het einde van de les hebben de twee groepen enkele minuten samengewerkt op freeze. Want... wij gaan een ludieke activiteit doen voor 'music for life'. Dit jaar zamelen ze geld in voor 'dementie'
Jasmijn: en toen zei Naomi iets grappig omdat ze zei dat Danny dat had
We doen allemaal de button op en gaan een omgekeerde flashmob (freezemob?) doen in een grote winkel!
Meer info volgt nog.. Maar wij zijn alvast heel enthousiast dat we met thor-t-ater ook ons steentje zullen bijdragen!
Natuurlijk tussen al die toneeloefeningen door was er pauze en dat vandaag verliep die ongelooflijk tof!
Emma: We hebben allemaal samen schipper mag ik overvaren gespeeld!
Prachtig om te zien dat al onze leden zo goed overeenkomen en zo graag samenspelen.
Tot de volgende :D
Les 3: Emeline aan het woord
Vandaag zijn we begonnen met een oefening om luid te spreken en in freece te staan terwijl er iemand als een gek rond ons rende en gilde . Het was heel grappig, we schoten vaak in de lach.
Na deze oefening hebben we een foto nagedaan + genomen (deze kan later nog je bekijken op facebook).
Daarna hebben we een kort toneelstukje gespeeld over een foto die we zelf mochten kiezen. Dit was leuk om te doen.
Op het einde van de les kregen we de Veneziaantjes op bezoek die ons verrasten met een leuk optreden. In het begin brachten ze ons de opwarming wat ze met de jongeren groep hadden aangeleerd en daarna hebben ze nog gebeatboxt , dat ze heel goed deden en laatste brachten ons nog een lied in het spaans.
Het was leuk dat ze erbij konden zijn. Hopelijk volgende jaar terug !!
Emeline
Na deze oefening hebben we een foto nagedaan + genomen (deze kan later nog je bekijken op facebook).
Daarna hebben we een kort toneelstukje gespeeld over een foto die we zelf mochten kiezen. Dit was leuk om te doen.
Op het einde van de les kregen we de Veneziaantjes op bezoek die ons verrasten met een leuk optreden. In het begin brachten ze ons de opwarming wat ze met de jongeren groep hadden aangeleerd en daarna hebben ze nog gebeatboxt , dat ze heel goed deden en laatste brachten ons nog een lied in het spaans.
Het was leuk dat ze erbij konden zijn. Hopelijk volgende jaar terug !!
Emeline
Les 1 - 5
Het is alweer
een tijdje geleden dat er een blogbericht verscheen… Het waren dan ook drukke
dagen. Even een kort overzicht van de voorbije lessen.
De proefles was een succes. Een heleboel
nieuwe gezichtjes en een paar verschuivingen van leden die ‘over’ mochten naar
een volgende groep. We vlogen er onmiddellijk in. We lieten de kinderen kennis
maken met wat toneel precies is.
De eerste 2 a
3 maanden is dat onze prioriteit. We leren de kinderen de ‘basisregels’ en de
kneepjes van het vak. Ze leren improviseren, rond gevoelens werken, hun stem
goed gebruiken enzo…
De
allerjongsten leren ook enkele typische toneelbegrippen
zoals ‘headset’, ‘coulissen’, ‘freese’ en ‘attributen’.
.JPG)
De derde les
van Thor-t-ater, op 13 oktober, was een speciale les. 2 jongens van 17 uit de sloppenwijken van Venezuela kwamen de les volgen. Ze zijn in België in het kader van een uitwisselingsproject met vrijwilligers (onder andere Naomi, lesgeefster bij de jongerengroep) van Zuiddag. De jongeren logeren twee weken bij ons (Danny, Martine, Silke en Naomi). Ze deden een paar opwarmingsoefeningen die zij zelf veel doen in Venezuela en zongen op het einde twee liedjes. Ze kunnen zo prachtig zingen J
.JPG)
Ondertussen zitten
we al aan les vijf en de leden hebben al flink kennisgemaakt met wat drama is. Daarjuist
mochten ze al eens tonen aan een goede 1000 man hoe goed ze kunnen toneelspelen.
Het was namelijk HALLOWEENspooktocht!.JPG)
De leden van
de middengroep waren allemaal een deel van ‘Carnivale’, een kermis vol levende en gewone poppen, clowns,
eetbare afgehakte vingers en hoofden onder een stolp. Ze doorbeten de koude en
maakten er een mooie avond van voor de wandelaars van de spooktocht een voor
henzelf!
Morgen is het
de buurt aan de leden van de ouderengroep. Zij zullen een begrafenis bijwonen
in Puyenbroeck…
Tot de volgende!
Flyeren en vergaderen
Hallo,
We schieten weer volledig in actie...
De inschrijvingen voor de proefles lopen vlotjes binnen en de hersenen beginnen weer te kraken.
Deze ochtend kwamen de lesgevers bijeen om te koppen bij elkaar te steken over het komende jaar.
Er moest heel wat besproken worden; de groepsindeling, halloween, Polen, de kalender enz...
Het was een heel productieve vergadering, alles werd beslist op enkele uurtjes tijd!
Ondertussen was de mannelijke helft van onze voormalige ouderengroep druk in de weer.
3000 flyers lagen er vorige week nog in onze kelder.
Uiteindelijk gingen er al een paar honderd onze deur uit. Ze kwamen terecht in verschillende basisscholen, de jeugddienst, de bibliotheek en het vredeshuis te Gent.
Vandaag zorgde de jongens ervoor dat er nog 100den flyers de deur uitgingen.
Ze busten braaf hun flyers in enkele wijken in Wondelgem.
Dankjewel jongens!
Zo we zijn er duidelijk helemaal klaar voor om aan het nieuwe jaar, dat op 29 september start, te beginnen.
Hopelijk ben jij er ook bij!
Groetjes Thor-t-ater
We schieten weer volledig in actie...
De inschrijvingen voor de proefles lopen vlotjes binnen en de hersenen beginnen weer te kraken.Deze ochtend kwamen de lesgevers bijeen om te koppen bij elkaar te steken over het komende jaar.
Er moest heel wat besproken worden; de groepsindeling, halloween, Polen, de kalender enz...
Het was een heel productieve vergadering, alles werd beslist op enkele uurtjes tijd!
Ondertussen was de mannelijke helft van onze voormalige ouderengroep druk in de weer.
3000 flyers lagen er vorige week nog in onze kelder.
Uiteindelijk gingen er al een paar honderd onze deur uit. Ze kwamen terecht in verschillende basisscholen, de jeugddienst, de bibliotheek en het vredeshuis te Gent.
Vandaag zorgde de jongens ervoor dat er nog 100den flyers de deur uitgingen.
Ze busten braaf hun flyers in enkele wijken in Wondelgem.
Dankjewel jongens!
Zo we zijn er duidelijk helemaal klaar voor om aan het nieuwe jaar, dat op 29 september start, te beginnen.
Hopelijk ben jij er ook bij!
Groetjes Thor-t-ater
Op bezoek in de vakantiekolonie
Vandaag een bezoekje gebracht aan de vakantiekolonie waar Danusha en haar team zo'n 26 kinderen uit minder gegoede gezinnen een tweetal weken een leuke tijd bezorgt.
Eerst kregen we een rondleiding, daarna reden we naar de burgemeester van de gemeenschap (lees een groot dorp met een paar gehuchten) waar we koffie moesten drinken.In Gent kan ik me niet voorstellen dat we zo maar onaangekondigd bij onze burgemeester op te koffie mogen.
We bespraken de mogelijkheden om een uitwisselingsproject op te starten tussen Gent en zijn gemeente. Een uitwisselingsproject dat niet alleen voor jongeren zou bedoeld zijn, maar ook voor volwassenen.
 |
| Besprekingen met de burgemeester |
Danny en ik merkten al vlug dat dit iets te hoog gegrepen was voor Thor-t-ater en vroegen of hij niet beter zou onderhandelen met onze eigen burgemeester dan via ons.Na de verkiezingen van oktober zou hij dat dan doen, maar onze burgemeester is van harte welkom in december als wij met onze groep komen toneelspelen in Lodz.Een officiele uitnodiging volgt nog.Gelukkig hadden wij bij dit gesprek een tolk. Een leerkracht lager onderwijs die inderhaast was opgetrommeld omdat wij er waren.
Daarna terug naar het vakantiekamp, een korte wandeling langs een rivier, en dan een gezamenlijke maaltijd met de kinderen.
Soms voelden we ons echt bekeken, de kinderen namen ons nieuwsgierig op, kwamen af en toe langs onze tafel om iets op te halen een beetje verder, maar echt contact hadden we niet. Begrijplijk want ze spreken geen woord Engels.
Gelukkig was er een studente gevraagd die wat Engels kon en zij deed de nodige vertalingen.
Dit liep echter wat moeizamer dan 's morgens. Wat ik eruit begrepen heb is dat zij in haar opleiding voor leerkracht, Engels als vak krijgt, maar het te weinig kan oefenen om het goed te kunnen.
Met hopen goeie wil, af en toe gebaren en als we het niet wisten zelfs "nadoen" van de woorden kwamen we heel ver
Zo wou men ons vertellen dat er veel herten zaten in de bossen en met wat uitbeelden kwam ik op het woord BAMBI. Grote opluchting, we hadden het begrepen.
Ik kon dan weer het woord ooievaar niet vertalen in het Engels (er zitten massa's ooievaars in Polen) en maakte er "The bird that brings the baby" van, maar kom, ze hadden het ook begrepen.
Was ons middagmaal om 14 uur geserveerd, na een korte uitstap op het Poolse platteland, moesten we om 16 uur alweer iets eten. De kookoma's van het vakantiekamp hadden iets speciaals voor ons klaargemaakt, weigeren zou onbeleefd zijn.
Moet er nog gezegd dat we met een ganse auto vol eten terugvertrokken zijn naar Lodz? En dan te bedenken dat we hier maar met ons tweetjes zijn
Een intense vermoeiende maar o zo hoopvolle en mooie dag!We beslisten om volgend jaar terug te komen in de zomer en een week workshops te geven aan de kinderen in de vakantiekolonie.Dit voorstel kon op veel bijval rekenen. Misschien wil er nog wel iemand mee van Thor-t-Ater?
Groetjes uit Polen en Do Jutro (=tot morgen)Danny en Martine
Nieuws uit Polen!
8 maanden geleden waren we hier voor de eerste keer, nu zijn we terug in Lodz.
De stad is helemaal anders in de zomer. Wat ons vooral opvalt is het contrast tussen de mooie winkelstraten en Manufaktura en de grauwe zijstraten. Ongelooflijk.
Ik stel me regelmatig de vraag: hoe groei je hier als kind op? Wat denk je van de weelde in de winkelketens zoals H&M, Zara en Bata en de piepkleine standjes waar de minder gegoeden hun waren aan de man brengen: eigen geteelde groenten en fruit, gebak....Wat een ongelooflijk verschil en dat op een straat van elkaar verwijderd.
We logeren in een appartement niet ver van de hoofdstraat. Het heeft een binnenplaats waar gisterenavond een kleintje met zijn plastiek fietsje rondjes reed. Zijn fietsje was het enige kleurrijke in de omgeving. Het gebouw zelf is vuil grijs/beige, maar het wordt volop gerenoveerd.De toegang is afgesloten met een ijzeren poort met code. Op straat kom je dronken mensen tegen, de blik op oneindig, de gelatenheid tekent hen....
Het warme welkom echter van Danusha doet ons dit even vergeten.Vanmorgen hadden we bespreking omtrent de komst van Thor-t-ater naar het theaterfestival in december.
En ja hoor....we zijn weer van harte welkom.
Men verwacht ons ten laatste op 27 december, en als we willen mogen we ook nu weer de jaarwisseling met hen vieren. We hebben echter zelf al besloten om van dit aanbod geen gebruik te maken, we denken dat iedereen wel graag thuis is met nieuwjaar.
We mogen met 15 personen komen, we logeren weer in hetzelfde hotel, de voorwaarden blijven hetzelfde.
Een pak van ons hart!
Danusha en het team van Krysztof Kacsmarek zou in juli 2013 in Gent op bezoek komen. Maar daarover later meer.
Morgen gaan we op bezoek in de "kolonie". Daar organiseert Danusha vakantiekampen voor minderbegoede kinderen.
We zijn benieuwd!
Veel groeten uit Lodz
Danny en Martine
De stad is helemaal anders in de zomer. Wat ons vooral opvalt is het contrast tussen de mooie winkelstraten en Manufaktura en de grauwe zijstraten. Ongelooflijk.
Ik stel me regelmatig de vraag: hoe groei je hier als kind op? Wat denk je van de weelde in de winkelketens zoals H&M, Zara en Bata en de piepkleine standjes waar de minder gegoeden hun waren aan de man brengen: eigen geteelde groenten en fruit, gebak....Wat een ongelooflijk verschil en dat op een straat van elkaar verwijderd.
We logeren in een appartement niet ver van de hoofdstraat. Het heeft een binnenplaats waar gisterenavond een kleintje met zijn plastiek fietsje rondjes reed. Zijn fietsje was het enige kleurrijke in de omgeving. Het gebouw zelf is vuil grijs/beige, maar het wordt volop gerenoveerd.De toegang is afgesloten met een ijzeren poort met code. Op straat kom je dronken mensen tegen, de blik op oneindig, de gelatenheid tekent hen....
Het warme welkom echter van Danusha doet ons dit even vergeten.Vanmorgen hadden we bespreking omtrent de komst van Thor-t-ater naar het theaterfestival in december.
En ja hoor....we zijn weer van harte welkom.
Men verwacht ons ten laatste op 27 december, en als we willen mogen we ook nu weer de jaarwisseling met hen vieren. We hebben echter zelf al besloten om van dit aanbod geen gebruik te maken, we denken dat iedereen wel graag thuis is met nieuwjaar.
We mogen met 15 personen komen, we logeren weer in hetzelfde hotel, de voorwaarden blijven hetzelfde.
Een pak van ons hart!
Danusha en het team van Krysztof Kacsmarek zou in juli 2013 in Gent op bezoek komen. Maar daarover later meer.
Morgen gaan we op bezoek in de "kolonie". Daar organiseert Danusha vakantiekampen voor minderbegoede kinderen.
We zijn benieuwd!
Veel groeten uit Lodz
Danny en Martine
Het is weer lang geleden...
Hallo,
Het is weer een tijdje geleden dat een blogbericht van thor-t-ater verscheen..
Toch zijn we nog altijd druk in de weer.
In de tussentijd vond een vergadering plaats voor de medewerkers, kwamen we samen met de volledige groep om afscheid te nemen, werden de nieuwe flyers ontworpen en gedrukt, vonden we een opslagplaats voor al ons decor (we hebben een trap, deur en platen gekregen, jihaaa :p) én werden de nieuwe t-shirts besteld. Kortom, je hebt misschien niets veel van ons gehoord maar we bleven bezig!
Ook vandaag en morgen staan in het teken van thor-t-ater.
Morgen vindt een cultuurmarkt plaats in Wondelgem, op de basisschool Mariavreugde (maar dat wisten jullie waarschijnlijk al :p )
Net zoals vorig jaar is thor-t-ater weer van de partij.
Op dit moment zijn Danny en Stefanie (mede-organisatoren van de cultuurmarkt) flyers aan het uitdelen.
Het is een mooi zicht! Stefanie, verkleedt en geschminkt als leeuw, achterop bij Danny op de tandem.
Voor de foto's ervan is het nog even wachten.
De Cultuurmarkt staat helemaal in het teken van Afrika. Wij, op en top Belgisch, proberen er toch voor te zorgen een beetje Afrikaans over te komen. Niet gemakkelijk natuurlijk maar we hebben een oplossing gevonden. Net zoals vorig jaar hebben wij een schminkstand. We schminken de kinderen enkel in dieren die voorkomen in de Madagascar films (leeuw, giraf, zebra..).
Zeker komen dus!
Voor meer informatie over de Cultuurmarkt kan je surfen naar http://www.cultuurmarktjefdevolder.be/
Tot morgen!
Het is weer een tijdje geleden dat een blogbericht van thor-t-ater verscheen..
Toch zijn we nog altijd druk in de weer.
In de tussentijd vond een vergadering plaats voor de medewerkers, kwamen we samen met de volledige groep om afscheid te nemen, werden de nieuwe flyers ontworpen en gedrukt, vonden we een opslagplaats voor al ons decor (we hebben een trap, deur en platen gekregen, jihaaa :p) én werden de nieuwe t-shirts besteld. Kortom, je hebt misschien niets veel van ons gehoord maar we bleven bezig!
Ook vandaag en morgen staan in het teken van thor-t-ater.
Morgen vindt een cultuurmarkt plaats in Wondelgem, op de basisschool Mariavreugde (maar dat wisten jullie waarschijnlijk al :p )
Net zoals vorig jaar is thor-t-ater weer van de partij.
Op dit moment zijn Danny en Stefanie (mede-organisatoren van de cultuurmarkt) flyers aan het uitdelen.
Het is een mooi zicht! Stefanie, verkleedt en geschminkt als leeuw, achterop bij Danny op de tandem.
Voor de foto's ervan is het nog even wachten.
De Cultuurmarkt staat helemaal in het teken van Afrika. Wij, op en top Belgisch, proberen er toch voor te zorgen een beetje Afrikaans over te komen. Niet gemakkelijk natuurlijk maar we hebben een oplossing gevonden. Net zoals vorig jaar hebben wij een schminkstand. We schminken de kinderen enkel in dieren die voorkomen in de Madagascar films (leeuw, giraf, zebra..).
Zeker komen dus!
Voor meer informatie over de Cultuurmarkt kan je surfen naar http://www.cultuurmarktjefdevolder.be/
Tot morgen!
Het huwelijksaanzoek
Stefanie
Op 6 mei 2012 werd voor de laatste keer ‘Atlantis’ +
‘Flatline’ gespeeld. Er vonden twee vertoningen plaats. Een in de voormiddag en
een in de namiddag. Waar bij de eerste vertoning vanalles misliep, viel alles
in de namiddag mooi in zijn plooi. Een overvolle zaal, ‘den techniek’ lukte
beter en de spelers deden het super! Het publiek genoot en de regisseurs zagen
dat het goed was.
Toch was ik al een beetje emotioneel van de tegenslagen in de
voormiddag. Toen na ‘Atlantis’ Miguel werd verrast met een leuke
verjaardagstaart, moest ik opnieuw een traantje wegpinken. Zijn vriendjes,
waarvan hij niet wist dat ze zouden komen, waren talrijk aanwezig om met hem
een verjaardagsfeestje te houden. Hiep hiep hoera!
Na ‘Flatline’ kwam mijn persoonlijk hoogtepunt: ik werd ten
huwelijk gevraagd door Dimitri. Het was een prachtig aanzoek… met de
sympathieke medewerking van zoveel mensen dat het zelfs een beetje eng wordt.
Mijn Dimi kan zeker en vast een geheim bewaren!
.jpg)
We hadden het al meer dan eens over trouwen gehad, maar ik
had niet verwacht dat de vraag gauw zou komen. Ik dacht eerder dat we gewoon
wel eens zouden trouwen, zonder aanzoek of verloving. Verkeerd gedacht. Hij
heeft ervoor gezorgd dat het een moment was om nooit te vergeten. Ik heb
traantjes gelaten – op het podium waar de volle zaal ze kon zien – maar ze
waren van puur geluk!
Dimitri
Zondag 6 mei was het eindelijk zo ver. Na drie maanden
voorbereiding en het moeilijke zwijgen tegen vrienden en familie, kon ik
eindelijk Stefanie ten huwelijk vragen.
13u: Johan was er al om alles te filmen. Stefanie dacht dat
het enkel voor de voorstelling was, maar ik wilde natuurlijk ook het aanzoek
vereeuwigen op film.
Ook de dansers (van de Move in Aalst) kwamen toe. Ik ging
hen snel goedendag zeggen, maar tot na het aanzoek mocht Stefanie eigenlijk
niet weten dat ik deze mensen ken.
13u30: Ik plaatste te papieren ‘Vrijhouden a.u.b.’ (die
Stefanie trouwens zelf geschreven had) op strategische plaatsen zodat de
dansers en Sibemol plaats hadden om te zitten. Opnieuw moest ik een smoesje
bedenken waarom er op verschillende plaatsen maar 1 stoel moest worden
vrijgehouden. Stefanie vond dat wat vreemd, maar geloofde me toen ik zei dat er
nu eenmaal elk jaar verschillende mensen waren die graag een stoel hadden op
het einde van een rij aan de middengang.
13u50: Liggen de bloemen klaar? Hebben de vrienden die
beloofd hebben een fototoestel of camera mee te nemen dit ook gedaan (ook al
begrepen ze eerst niet waarom dit zo belangrijk was voor mij)? Ik ga nog snel
naar de kelder om de verlovingsring, zodat ik deze al bij me heb wanneer
Stefanie en ik na de voorstelling even op het podium komen om het publiek te
bedanken.
14u: De voorstelling begint. Straks is het zover…
Er zitten veel mensen in het complot, maar ook heel veel
mensen niet. De spanning bouwt op…
En dan… het moment is daar… Stefanie stuurt me om de cadeau
voor Martine en Danny, maar ik heb andere plannen…
Tromgeroffel, zang en dans (en ja, ook ik heb meegedanst)…
Een volle zaal (ik ben erg blij dat de zaal net die dag volledig uitverkocht
was)… En Stefanie zegt ‘ja’!
Wil het aanzoek zelf nog eens bekijken, dan kan je klikken
op deze link:
Voorstelling 10 en 11 mei
Hallo
Na een vlotte generale repetitie woensdagmiddag was iedereen klaar om de resterende dagen van de week te vullen met theater en amusement.
Zowel donderdag als vrijdag stond er een voorstelling gepland om 20u.
Iedereen moest er pas om 19u zijn want de leden van de ouderengroep zijn minder stresserend dan de leden van jongeren of middengroep. Omdat zij zich wel zelf kunnen bezighouden en micro's aanzetten enz..
Maar toch is 19u niet te vroeg want de eerste mensen kwamen niet veel later al toe..
Mooi op tijd noemen ze dat dan
Alles liep op beide voorstellingen zoals het moest lopen, en zelfs nog een tikkeltje beter.
Het publiek moest veel lachen. En zelfs wij, die het stuk al tientallen keren hebben gezien, schoten regelmatig in de lach. Ja, het zat meer dan goed!
Het was vandaag de allerlaatste voorstelling van dit thor-t-aterjaar
Na afloop werd het decor volledig afgebroken, gordijnen weg, stoelen weg en zaal opgekuist..
Zo een hele lege zaal, het geeft toch een vreemd gevoel.
Gelukkig ging niet iedereen onmiddellijk naar huis en konden we nog een beetje napraten met de vrienden, familieleden, tot een paar minuten geleden..
Nu mogen we met een gerust hart gaan slapen en uitrusten na een drukke hectische periode
PROFICIAT OUDEREN
Jullie deden het fantastisch
Na een vlotte generale repetitie woensdagmiddag was iedereen klaar om de resterende dagen van de week te vullen met theater en amusement.
Zowel donderdag als vrijdag stond er een voorstelling gepland om 20u.
Iedereen moest er pas om 19u zijn want de leden van de ouderengroep zijn minder stresserend dan de leden van jongeren of middengroep. Omdat zij zich wel zelf kunnen bezighouden en micro's aanzetten enz..
Maar toch is 19u niet te vroeg want de eerste mensen kwamen niet veel later al toe..
Mooi op tijd noemen ze dat dan
Alles liep op beide voorstellingen zoals het moest lopen, en zelfs nog een tikkeltje beter.
Het publiek moest veel lachen. En zelfs wij, die het stuk al tientallen keren hebben gezien, schoten regelmatig in de lach. Ja, het zat meer dan goed!
Het was vandaag de allerlaatste voorstelling van dit thor-t-aterjaar
Na afloop werd het decor volledig afgebroken, gordijnen weg, stoelen weg en zaal opgekuist..
Zo een hele lege zaal, het geeft toch een vreemd gevoel.
Gelukkig ging niet iedereen onmiddellijk naar huis en konden we nog een beetje napraten met de vrienden, familieleden, tot een paar minuten geleden..
Nu mogen we met een gerust hart gaan slapen en uitrusten na een drukke hectische periode
PROFICIAT OUDEREN
Jullie deden het fantastisch
Voorstelling 6 mei
Hallo,
Een beetje later dan voorzien, door alle drukte, dan toch nog een blogberichtje over de voorstelling van 6 mei.
Doordat het 's middags uitverkocht was konden we 's ochtends niet alleen Atlantis spelen voor personen met een beperking. Maar beide stukken voor iedereen!
Om elf uur begon de voorstelling. De zaal zat niet vol, maar het publiek was wel aanwezig.
Toch was het optreden niet echt fantastisch. Het enthousiasme van onze leden was er niet (te weinig volk? te vroeg op de dag?), en ook de techniek liet wat van zich afweten.
Al leek het publiek wel tevreden
Na een goed gesprek met de leden, inclusief commentaar door enkele kritische ouders die ook in de zaal zaten, bekeken we alles terug positief en maakten we ons klaar voor de namiddagvoorstelling. Natuurlijk eerst nog wat eten én het kaartje schrijven voor Miguel die op dat moment nog altijd in het ziekenhuis lag.
De zaal voor de tweede voorstelling zat helemaal vol, er kon niemand meer bij. Dat wierp zijn vruchten af.
Qua techniek was het zo goed als foutloos en de leden speelden fantastisch. Alles wat in de ochtend minder goed was werd meer dan goed gemaakt in de namiddag. Het publiek was enthousiast.
In de pauze was het tijd voor de eerste verrassing. Terwijl ik mijn dankwoordje aan het zeggen was mocht Miguel (uit de jongerengroep) zijn headset al uit doen. Wat hij onmiddellijk deed hoewel hij niet snapte waarom. Maar het werd niet veel later duidelijk. Ik bracht hem, en het publiek, op de hoogte dat het vandaag zijn verjaardagsfeestje was. 10 van zijn allerbeste vriendjes mochten naar voor komen uit het publiek, de hele zaal zong een verjaardagsliedje en op dat moment kwam Martine met een taart naar voor.
De taart was een eiland, compleet met een palmboom, de titanic, een kokosnoot en een reddingsboei.
In de pauze mocht hij plaatsnemen aan een voor hem versierde tafel, samen met zijn vriendjes. Om er daarn opnieuw in te vliegen natuurlijk.
Ook 'flatline' was veel beter gespeeld als in de ochtend.
En daarna gebeurde nog iets verrassend..
Lees in de volgende blog de details ;-)
Een beetje later dan voorzien, door alle drukte, dan toch nog een blogberichtje over de voorstelling van 6 mei.
Doordat het 's middags uitverkocht was konden we 's ochtends niet alleen Atlantis spelen voor personen met een beperking. Maar beide stukken voor iedereen!
Om elf uur begon de voorstelling. De zaal zat niet vol, maar het publiek was wel aanwezig.
Toch was het optreden niet echt fantastisch. Het enthousiasme van onze leden was er niet (te weinig volk? te vroeg op de dag?), en ook de techniek liet wat van zich afweten.
Al leek het publiek wel tevreden
Na een goed gesprek met de leden, inclusief commentaar door enkele kritische ouders die ook in de zaal zaten, bekeken we alles terug positief en maakten we ons klaar voor de namiddagvoorstelling. Natuurlijk eerst nog wat eten én het kaartje schrijven voor Miguel die op dat moment nog altijd in het ziekenhuis lag.
De zaal voor de tweede voorstelling zat helemaal vol, er kon niemand meer bij. Dat wierp zijn vruchten af.
Qua techniek was het zo goed als foutloos en de leden speelden fantastisch. Alles wat in de ochtend minder goed was werd meer dan goed gemaakt in de namiddag. Het publiek was enthousiast.
In de pauze was het tijd voor de eerste verrassing. Terwijl ik mijn dankwoordje aan het zeggen was mocht Miguel (uit de jongerengroep) zijn headset al uit doen. Wat hij onmiddellijk deed hoewel hij niet snapte waarom. Maar het werd niet veel later duidelijk. Ik bracht hem, en het publiek, op de hoogte dat het vandaag zijn verjaardagsfeestje was. 10 van zijn allerbeste vriendjes mochten naar voor komen uit het publiek, de hele zaal zong een verjaardagsliedje en op dat moment kwam Martine met een taart naar voor.
De taart was een eiland, compleet met een palmboom, de titanic, een kokosnoot en een reddingsboei.
In de pauze mocht hij plaatsnemen aan een voor hem versierde tafel, samen met zijn vriendjes. Om er daarn opnieuw in te vliegen natuurlijk.
Ook 'flatline' was veel beter gespeeld als in de ochtend.
En daarna gebeurde nog iets verrassend..
Lees in de volgende blog de details ;-)
Stress²
Hallo,
Vorig weekend en de dagen ervoor was één van de meest stresserende uit de thor-t-ater geschiedenis.
Miguel die in het ziekenhuis lag, de beamer die stuk ging en de spots die plots niet meer wilden werken.
Maar uiteindelijk kwam alles goed en dat bleef zo tot gisteren! Het enthousiasme van het publiek was zo groot dat de voorstelling van morgenmiddag uitverkocht geraakte en er een extra voorstelling moest gespeeld worden (morgen in de voormiddag).
Maar het mocht niet zijn.. Twee dagen geleden kregen we te horen dat Miguel De Roo (een andere Miguel) ziek was. Met een beetje rusten zou het wel mogelijk zijn om zondag op te treden dachten we.
Niet dus, kleine Miguel was nog maar een weekje uit het ziekenhuis of de 'grote' Miguel (De Roo) werd daar opgenomen. Het was al snel duidelijk dat Miguel De Roo het ziekenhuis niet tijdig zou kunnen verlaten.
Net als vorige week konden we dus last minute op zoek gaan naar een oplossing, al werd die snel gevonden.
'Grote' Lorenzo zal de rol op zich nemen. (Dankjewel trouwens!)
Wat is dat toch met die 'Miguels'?
Als volgend jaar een Miguel zich wil laten inschrijven bij thor-t-ater zullen we misschien toch nog eens goed nadenken.. ;-) je weet maar nooit.. Neen, elk kind is bij ons welkom. Zelfs degene die Miguel noemen.
Veel beterschap aan 'grote Miguel'!
Maar ook aan Fara en 'kleine' Lorenzo die een beetje ziekjes zijn.
Groetjes
Naomi
Vorig weekend en de dagen ervoor was één van de meest stresserende uit de thor-t-ater geschiedenis.
Miguel die in het ziekenhuis lag, de beamer die stuk ging en de spots die plots niet meer wilden werken.
Maar uiteindelijk kwam alles goed en dat bleef zo tot gisteren! Het enthousiasme van het publiek was zo groot dat de voorstelling van morgenmiddag uitverkocht geraakte en er een extra voorstelling moest gespeeld worden (morgen in de voormiddag).
Maar het mocht niet zijn.. Twee dagen geleden kregen we te horen dat Miguel De Roo (een andere Miguel) ziek was. Met een beetje rusten zou het wel mogelijk zijn om zondag op te treden dachten we.
Niet dus, kleine Miguel was nog maar een weekje uit het ziekenhuis of de 'grote' Miguel (De Roo) werd daar opgenomen. Het was al snel duidelijk dat Miguel De Roo het ziekenhuis niet tijdig zou kunnen verlaten.
Net als vorige week konden we dus last minute op zoek gaan naar een oplossing, al werd die snel gevonden.
'Grote' Lorenzo zal de rol op zich nemen. (Dankjewel trouwens!)
Wat is dat toch met die 'Miguels'?
Als volgend jaar een Miguel zich wil laten inschrijven bij thor-t-ater zullen we misschien toch nog eens goed nadenken.. ;-) je weet maar nooit.. Neen, elk kind is bij ons welkom. Zelfs degene die Miguel noemen.
Veel beterschap aan 'grote Miguel'!
Maar ook aan Fara en 'kleine' Lorenzo die een beetje ziekjes zijn.
Groetjes
Naomi
Voorstelling 29/04
Hallo,
Eindelijk is het zover.. Weken naar uitgekeken, maanden aan gewerkt
Met een beetje stress vertrokken we deze ochtend om 9u, gepakt en gezakt naar de zaal.
Ramen verduisteren, stoelen plaatsen, decor voor de zoveelste keer opzetten...
Niet veel later waren de leden van de middengroep er al, om te repeteren, deze keer met micro's en belichting. Kortom alles erop en eraan
De repetitie verliep al bij al redelijk vlot en sneller dan verwacht was het 12u, tijd om te eten.
Veel tijd om rustig van onze sandwiches te genieten was er niet
Het enthousiasme van de kinderen was zodanig groot dat ze niet zagen waar de beamer stond.
2 seconden niet kijken wat die prutskes uitsteken en de beamer ligt op de grond.
Als je daarbij verteld dat die viel vanop 2m hoogte ongeveer moet ik er niet verder bij uitleggen dat de beamer kapot was.. Dat is zowat het laatste wat je wil een uur voor de voorstelling wanneer iedereen gestresst loopt.
Ja, we hebben afgezien. Traantjes vloeiden even en de kinderen werden ondergebracht in de cafetaria. Ze konden daar hun eten opeten tot wij een oplossing hadden gevonden en voldoende waren afgekoeld.
Gelukkig kregen we hulp van onze fantastische fotografe die in een mum van tijd een andere beamer had geregeld.
Door de heisa rond de beamer was er geen tijd meer voor de jongeren om te oefenen. Dat is een kleine ramp voor Silke die de techniek en de belichting regelt. Want dat wil zeggen dat ze puur op de aanwijzigingen van mij moest rekenen om de belichting te regelen. Geen tijd om te oefenen.
Ondertussen kwamen de mensen stilaan toe, maar toegang tot de zaal kregen ze voorlopig nog niet; Want het eerste probleem was nog maar net opgelost of het tweede dook al op. De spots wilden plots niet meer werken. Een toneelstuk geeft net dat ietsje extra met de juiste belichting dus het moest en zou werken.
Ondertussen kroop ik met de 6 leden van de jongerengroep op het podium om hen stilaan voor te bereiden dat er geen generale repetitie meer zou komen, dat de spots niet goed werkten maar dat ze vooral goed hun best moesten doen. Ze even kalmeren want voor 3 van hen was het de allereerste keer dat ze op een podium stonden en nog even overlopen op wat ze allemaal moeten letten. Ik was nog niet goed uitgesproken of plots gingen alle spots gedienstig aan. Een geschenk uit de hemel.
Met een spontaan applaus en een hartverwarmende groepsknuffel als gevolg.
Nu was de tijd rijp om de mensen te laten binnenkomen. Met foto's van de repetities van het voorbije jaar en van vandaag erbij (dankzij ons snelle manier van werken hehe) geprojecteerd op groot scherm konden de mensen rustig een plaatsje zoeken. 29 mensen waren er meer dan voorzien. Je hebt er altijd zo, die kaarten bestellen en hun naam vergeten in te vullen maar niet doorhebben dat ze iets fout hebben gedaan. Voor ons is dat geen bestelling maar natuurlijk komen die mensen toch.
Uiteindelijk waren het er ongeveer 100! Volgende week is dat zelfs nog een stukje meer.. Als er dan ook 29 mensen onverwacht toekomen hebben we een probleempje denk ik want dan zit de zaal vol.
Nu begon het pas echt..
"Atlantis" begint met een filmpje, en de reacties van het publiek zaten meteen goed. De voorstelling was prachtig, de jongerengroep heeft het goed gedaan. Lichtjes ontroerd met het mooie einde en hun goede prestatie moest ik nog een woordje gaan doen op het podium. Over het afgelopen jaar dat zo vlot ging, de stress van de voorbije dagen en de dag die nogal hectisch verliep. Ik vergat even wat ik nog wou zeggen maar gelukkig kan het publiek daar best om lachen en fluisterde Miguel me in dat ik het publiek nog mocht zeggen dat er cake te koop was in de pauze. We eindigden de voorstelling van Atlantis door het publiek speciaal voor Maud en Aukje een verjaardagsliedje te zingen!
In de pauze kwamen enthousiaste ouders ons feliciteren voor het toneelstuk.. een opluchting want het is de reacties van het publiek en het plezier van de kinderen waarvoor je het doet.
Alle stukjes cake waren op en het tweede deel kon beginnen: FLATLINE
Voor Stefanie en Dimitri, de lesgevers van de middengroep, is het hun eerste jaar bij thor-t-ater. Onmiddellijk werden ze blootgesteld aan de stress die het teweegbrengt. Maar ook zei mochten opgelucht ademhalen. Hun stuk werd goed onthaald en de kinderen speelden het fantastisch.
Met een licht probleempje op het einde van het stuk na waren er amper foutjes.
16.12, de voorstelling zit erop.. nog even tijd maken voor een groepsfoto, decor afbreken, stoelen aan de kant, public relations verzorgen (= even horen bij het publiek of het gesmaakt heeft), op 1001 vragen van kinderen antwoord geven en dan konden we eindelijk rustig ademhalen en tot rust komen met een goed glas wijn. Eens napraten maar vooral elkaar proficiat wensen. Het was goed!
Nee, zin om te koken hadden we niet meer.
Dus trokken de lesgevers samen op restaurant. Een afsluiter van een hectische dag vol emoties!
Ik wil nu al iedereen bedanken die dit heeft mee helpen realiseren!
BEDANKT
Groetjes Naomi
Eindelijk is het zover.. Weken naar uitgekeken, maanden aan gewerkt
Met een beetje stress vertrokken we deze ochtend om 9u, gepakt en gezakt naar de zaal.
Ramen verduisteren, stoelen plaatsen, decor voor de zoveelste keer opzetten...
Niet veel later waren de leden van de middengroep er al, om te repeteren, deze keer met micro's en belichting. Kortom alles erop en eraan
De repetitie verliep al bij al redelijk vlot en sneller dan verwacht was het 12u, tijd om te eten.
Veel tijd om rustig van onze sandwiches te genieten was er niet
Het enthousiasme van de kinderen was zodanig groot dat ze niet zagen waar de beamer stond.
2 seconden niet kijken wat die prutskes uitsteken en de beamer ligt op de grond.
Als je daarbij verteld dat die viel vanop 2m hoogte ongeveer moet ik er niet verder bij uitleggen dat de beamer kapot was.. Dat is zowat het laatste wat je wil een uur voor de voorstelling wanneer iedereen gestresst loopt.
Ja, we hebben afgezien. Traantjes vloeiden even en de kinderen werden ondergebracht in de cafetaria. Ze konden daar hun eten opeten tot wij een oplossing hadden gevonden en voldoende waren afgekoeld.
Gelukkig kregen we hulp van onze fantastische fotografe die in een mum van tijd een andere beamer had geregeld.
Door de heisa rond de beamer was er geen tijd meer voor de jongeren om te oefenen. Dat is een kleine ramp voor Silke die de techniek en de belichting regelt. Want dat wil zeggen dat ze puur op de aanwijzigingen van mij moest rekenen om de belichting te regelen. Geen tijd om te oefenen.
Ondertussen kwamen de mensen stilaan toe, maar toegang tot de zaal kregen ze voorlopig nog niet; Want het eerste probleem was nog maar net opgelost of het tweede dook al op. De spots wilden plots niet meer werken. Een toneelstuk geeft net dat ietsje extra met de juiste belichting dus het moest en zou werken.
Ondertussen kroop ik met de 6 leden van de jongerengroep op het podium om hen stilaan voor te bereiden dat er geen generale repetitie meer zou komen, dat de spots niet goed werkten maar dat ze vooral goed hun best moesten doen. Ze even kalmeren want voor 3 van hen was het de allereerste keer dat ze op een podium stonden en nog even overlopen op wat ze allemaal moeten letten. Ik was nog niet goed uitgesproken of plots gingen alle spots gedienstig aan. Een geschenk uit de hemel.
Met een spontaan applaus en een hartverwarmende groepsknuffel als gevolg.
Nu was de tijd rijp om de mensen te laten binnenkomen. Met foto's van de repetities van het voorbije jaar en van vandaag erbij (dankzij ons snelle manier van werken hehe) geprojecteerd op groot scherm konden de mensen rustig een plaatsje zoeken. 29 mensen waren er meer dan voorzien. Je hebt er altijd zo, die kaarten bestellen en hun naam vergeten in te vullen maar niet doorhebben dat ze iets fout hebben gedaan. Voor ons is dat geen bestelling maar natuurlijk komen die mensen toch.
Uiteindelijk waren het er ongeveer 100! Volgende week is dat zelfs nog een stukje meer.. Als er dan ook 29 mensen onverwacht toekomen hebben we een probleempje denk ik want dan zit de zaal vol.
Nu begon het pas echt..
"Atlantis" begint met een filmpje, en de reacties van het publiek zaten meteen goed. De voorstelling was prachtig, de jongerengroep heeft het goed gedaan. Lichtjes ontroerd met het mooie einde en hun goede prestatie moest ik nog een woordje gaan doen op het podium. Over het afgelopen jaar dat zo vlot ging, de stress van de voorbije dagen en de dag die nogal hectisch verliep. Ik vergat even wat ik nog wou zeggen maar gelukkig kan het publiek daar best om lachen en fluisterde Miguel me in dat ik het publiek nog mocht zeggen dat er cake te koop was in de pauze. We eindigden de voorstelling van Atlantis door het publiek speciaal voor Maud en Aukje een verjaardagsliedje te zingen!
In de pauze kwamen enthousiaste ouders ons feliciteren voor het toneelstuk.. een opluchting want het is de reacties van het publiek en het plezier van de kinderen waarvoor je het doet.
Alle stukjes cake waren op en het tweede deel kon beginnen: FLATLINE
Voor Stefanie en Dimitri, de lesgevers van de middengroep, is het hun eerste jaar bij thor-t-ater. Onmiddellijk werden ze blootgesteld aan de stress die het teweegbrengt. Maar ook zei mochten opgelucht ademhalen. Hun stuk werd goed onthaald en de kinderen speelden het fantastisch.
Met een licht probleempje op het einde van het stuk na waren er amper foutjes.
16.12, de voorstelling zit erop.. nog even tijd maken voor een groepsfoto, decor afbreken, stoelen aan de kant, public relations verzorgen (= even horen bij het publiek of het gesmaakt heeft), op 1001 vragen van kinderen antwoord geven en dan konden we eindelijk rustig ademhalen en tot rust komen met een goed glas wijn. Eens napraten maar vooral elkaar proficiat wensen. Het was goed!
Nee, zin om te koken hadden we niet meer.
Dus trokken de lesgevers samen op restaurant. Een afsluiter van een hectische dag vol emoties!
Ik wil nu al iedereen bedanken die dit heeft mee helpen realiseren!
BEDANKT
Groetjes Naomi
Stress
Hallo,
Volg hier de laatste daagjes voor de première
Woensdag
Het lijkt erop alsof alles perfect in orde zal komen tegen de première van zondag
Op het laatste nippertje hebben we een palmboom in elkaar geknutseld, de techniek werd volledig in orde gebracht, de spots werden op de juiste delen van het podium gericht en ze werken! Ook de vooruitzichten zien er goed uit. Vrijdag zullen Danny en Silke een bank en twee zetels van bij ons thuis naar de zaal brengen en zaterdag wordt het laatste deel van het decor opgehaald in Aartselaar! Ook de ticketverkoop blijft lopen, kortom we kunnen met een gerust hart uitkijken naar de première.
Op het laatste nippertje hebben we een palmboom in elkaar geknutseld, de techniek werd volledig in orde gebracht, de spots werden op de juiste delen van het podium gericht en ze werken! Ook de vooruitzichten zien er goed uit. Vrijdag zullen Danny en Silke een bank en twee zetels van bij ons thuis naar de zaal brengen en zaterdag wordt het laatste deel van het decor opgehaald in Aartselaar! Ook de ticketverkoop blijft lopen, kortom we kunnen met een gerust hart uitkijken naar de première.
Donderdag
Het had niet zo goed mogen gaan. Veronique, de mama van Miguel uit de jongerengroep liet ons weten dat kleine Miguel in het ziekenhuis werd opgenomen. 3 dagen voor de voorstelling inderdaad.
Een kleine ramp mits Miguel redelijk veel tekst heeft in 'atlantis' maar ook een kleine rol kreeg in 'flatline'!
Een kleine ramp mits Miguel redelijk veel tekst heeft in 'atlantis' maar ook een kleine rol kreeg in 'flatline'!
We mochten er niet vanuit gaan dat hij zondag zou aanwezig zijn op de première en moesten dus zo snel als tellen op zoek naar een plan B die we nog niet hadden.
.JPG)
Uiteindelijk kwamen we tot een compromis dat Miguels broer, Charles-Henri die een rol heeft in de middengroep, nu nog Miguels tekst uit het hoofd zou leren. En als het moet zaterdag en zondag zou oefenen met ons. Want een rol in een toneelstuk is niet zomaar enkele zinnetjes uit het hoofd leren. Neen, het is veel meer dan dat!
.JPG)
Uiteindelijk kwamen we tot een compromis dat Miguels broer, Charles-Henri die een rol heeft in de middengroep, nu nog Miguels tekst uit het hoofd zou leren. En als het moet zaterdag en zondag zou oefenen met ons. Want een rol in een toneelstuk is niet zomaar enkele zinnetjes uit het hoofd leren. Neen, het is veel meer dan dat!
Vrijdag
Ondertussen wachtten we bang af.. Ieder van ons moest terug aan het werk of naar de schoolbanken. Niet met de volle concentratie natuurlijk want iedereen dacht aan de gezondheid van Miguel en hoe het zou aflopen met de voorstelling!
Vrijdagavond kregen we Miguel zelf eens aan de lijn.
Hij vertelde me dat het daar eigenlijk nog wel leuk was, lekker eten en een goed bed..
Zelfs een beetje lekkerder als thuis ;-)
Hij vertelde me dat het daar eigenlijk nog wel leuk was, lekker eten en een goed bed..
Zelfs een beetje lekkerder als thuis ;-)
En niet veel na het telefoongesprek kregen we een smsje dat zijn infuus er uit mocht. Toch moest hij nog een nachtje blijven. "Maar er is een grote kans dat hij zaterdag naar huis mag" ; zei de dokter!
Zaterdag
We beslisten zelf eens te gaan kijken hoe het met Miguel gesteld was. Met een woordzoekerpuzzelboek in de aanslag trokken Silke en ik naar Sint-Lucas, volledig buiten het bezoekuur, om Miguel te bezoeken. Hij zag er terug 'Miguel' uit. Kleur op de wangen, ondeugende blik en weer wat energie. Hoewel het nog meer kan hoor, maar hij moet het rustig aan doen!
Ik had voorspeld dat onze komst wonderen zou verrichten en kijk, we waren een halfuurtje binnen toen de dokter met het verlossende nieuws kwam. "Miguel mag naar huis!"
Ik had voorspeld dat onze komst wonderen zou verrichten en kijk, we waren een halfuurtje binnen toen de dokter met het verlossende nieuws kwam. "Miguel mag naar huis!"
Een pak van ons hart, nu moet hij juist nog beloven vroeg te gaan slapen zodat hij morgen kan schitteren op de voorstelling.
We besloten nog een grapje uit te halen. Veronique stuurde naar Martine en Danny dat Miguel nog een nachtje moest blijven in het ziekenhuis. Die waren net van plan Dimitri en Stefanie in te lichtten toen we hen toch belde om te zeggen dat het een grapje was ;-)
De laatste dagen waren enorm stresserend maar nu zal ons niets meer in de weg staan!
Groetjes Naomi
Generale repetitie
Een lange en belangrijke dag vandaag!
Generale repetitie voor de jongeren en de middengroep.
Om 10u moesten de jongeren toekomen, maar wij, de lesgevers, waren er natuurlijk al een uurtje vroeger.
De gordijnen moesten opgehangen worden, het decor klaargezet..
Eenmaal ze er waren konden we snel beginnen, nadat iedereen de gepaste kledij aanhad.
Het is een generale repetitie en dat wil zeggen dat er af en toe nog wel eens gestopt moet worden.
Het muziekje stond niet klaar, het filmpje werd niet perfect geprojecteerd of de gordijnen waren niet volledig toe. Zeker met de beamer waren er enkele problemen. Projecteren we nu op het gordijn of op een wit doek. Wie houdt het doek vast, en is dat niet lastig voor die mensen... Het filmpje duurt nl toch wel enkele minuutjes.
Is er een manier om het doek op te hangen zonder dat mensen moeten helpen. Of zou het beter zijn op een isomoplaat? Een beetje meer naar links, een beetje meer naar rechts. En ja, we zijn er ongeveer uit :)
Midden in de repetitie stonden er ineens 2 journalisten voor de deur.. Niet geheel onverwacht natuurlijk, we hadden ze zelf uitgenodigd. Ze kwamen oorspronkelijk voor de ouderen. Enkele van ons ouderen en Bart natuurlijk waren aanwezig om de journalisten te woord te staan en een foto te laten trekken. Maar natuurlijk heb ik mijn gezicht ook eens laten zien en zo kreeg ook de jongerengroep de nodige aandacht. Inclusief foto.
Daardoor werd de repetitie wel even stilgelegd maar ondanks de onderbrekingen hadden we toch de tijd om het stuk 2 keer te spelen. Perfect 'timemanagement' toch, want op het moment dat iedereen aan het buigen was kwamen de ouders één voor één binnengedruppeld.
Als iedereen ongeveer weg was konden we het decor vervangen en natuurlijk ook even rust nemen door samen te eten. Gezellig tafelen met zicht op het podium en brownies in de hand. Maar voor we het goed en wel beseften kwamen de leden van de middengroep al toe.
Die konden niet zo snel starten als de jongerengroep. Ze zijn dan ook met 12, het duurt al wat langer voor iedereen klaar is. En aan de techniek moest ook nog wat gesleuteld worden. Ondertussen werden de micro's gebracht en aangesloten waardoor we de ene helft van het stuk zonder micro's speelden en de tweede helft met. Het is eens iets anders.
Er moest ook al eens gestopt worden omdat Martine wat meer 'rustpauzes' wou en het dansje 'Bad' werd meerdere keren gerepeteerd mits we werken met stand-ins en die het ook goed moeten kunnen natuurlijk. Voor de middengroep kwamen we dus lichtjes in tijd te kort. De ouders kwamen al in de zaal nog voor het stuk gedaan was. Waardoor ze waarschijnlijk het einde zouden zien. Pech gehad, we hebben gewoon het einde niet getoond ;-)
We hebben het stuk dus niet volledig afgekregen maar dat was niet echt een probleem én ze hebben het wel heel goed gedaan!
Niet veel later was het jong geweld weg.. Een beetje rust ;-)
Decor terug min of meer afbreken, een beetje opruimen (was wel nodig eigenlijk, ons tafel met zicht op podium stond daar nog bv.) en een geluidfragmentje opnemen.
Het opnemen van het geluidfragment ging niet bepaald van een leien dakje. Het is dan ook niet gemakkelijk, alles moest perfect getimed zijn. Eerst dus een paar keer oefenen maar we waren te snel, te traag, zonder al te veel spanning... Uiteindelijk was het toch goedgekeurd om op te nemen. Maar toen volgde het volgende probleem. Te veel achtergrondlawaai. Dus zijn we gezellig met zijn drietjes (ik, Thibeau en Dimitri) naar de koude kelder gegaan. Daar konden we ongestoord het fragmentje opnemen. Ik moest eigenlijk dringend naar toilet en Dimitri vond niet onmiddellijk hoe je het moest opnemen. We hebben het enkele keren opnieuw moeten doen maar het staat erop :)
Rond halfvijf verlieten we de zaal en gingen we rustig naar huis.
Het einde van een drukke productieve belangrijke dag!
Volgende week is het zover.. Jihaaaaa :D
Groetjes Naomi
Generale repetitie voor de jongeren en de middengroep.
Om 10u moesten de jongeren toekomen, maar wij, de lesgevers, waren er natuurlijk al een uurtje vroeger.
De gordijnen moesten opgehangen worden, het decor klaargezet..
Eenmaal ze er waren konden we snel beginnen, nadat iedereen de gepaste kledij aanhad.
Het is een generale repetitie en dat wil zeggen dat er af en toe nog wel eens gestopt moet worden.
Het muziekje stond niet klaar, het filmpje werd niet perfect geprojecteerd of de gordijnen waren niet volledig toe. Zeker met de beamer waren er enkele problemen. Projecteren we nu op het gordijn of op een wit doek. Wie houdt het doek vast, en is dat niet lastig voor die mensen... Het filmpje duurt nl toch wel enkele minuutjes.
Is er een manier om het doek op te hangen zonder dat mensen moeten helpen. Of zou het beter zijn op een isomoplaat? Een beetje meer naar links, een beetje meer naar rechts. En ja, we zijn er ongeveer uit :)
Midden in de repetitie stonden er ineens 2 journalisten voor de deur.. Niet geheel onverwacht natuurlijk, we hadden ze zelf uitgenodigd. Ze kwamen oorspronkelijk voor de ouderen. Enkele van ons ouderen en Bart natuurlijk waren aanwezig om de journalisten te woord te staan en een foto te laten trekken. Maar natuurlijk heb ik mijn gezicht ook eens laten zien en zo kreeg ook de jongerengroep de nodige aandacht. Inclusief foto.
Daardoor werd de repetitie wel even stilgelegd maar ondanks de onderbrekingen hadden we toch de tijd om het stuk 2 keer te spelen. Perfect 'timemanagement' toch, want op het moment dat iedereen aan het buigen was kwamen de ouders één voor één binnengedruppeld.
Als iedereen ongeveer weg was konden we het decor vervangen en natuurlijk ook even rust nemen door samen te eten. Gezellig tafelen met zicht op het podium en brownies in de hand. Maar voor we het goed en wel beseften kwamen de leden van de middengroep al toe.
Die konden niet zo snel starten als de jongerengroep. Ze zijn dan ook met 12, het duurt al wat langer voor iedereen klaar is. En aan de techniek moest ook nog wat gesleuteld worden. Ondertussen werden de micro's gebracht en aangesloten waardoor we de ene helft van het stuk zonder micro's speelden en de tweede helft met. Het is eens iets anders.
Er moest ook al eens gestopt worden omdat Martine wat meer 'rustpauzes' wou en het dansje 'Bad' werd meerdere keren gerepeteerd mits we werken met stand-ins en die het ook goed moeten kunnen natuurlijk. Voor de middengroep kwamen we dus lichtjes in tijd te kort. De ouders kwamen al in de zaal nog voor het stuk gedaan was. Waardoor ze waarschijnlijk het einde zouden zien. Pech gehad, we hebben gewoon het einde niet getoond ;-)
We hebben het stuk dus niet volledig afgekregen maar dat was niet echt een probleem én ze hebben het wel heel goed gedaan!
Niet veel later was het jong geweld weg.. Een beetje rust ;-)
Decor terug min of meer afbreken, een beetje opruimen (was wel nodig eigenlijk, ons tafel met zicht op podium stond daar nog bv.) en een geluidfragmentje opnemen.
Het opnemen van het geluidfragment ging niet bepaald van een leien dakje. Het is dan ook niet gemakkelijk, alles moest perfect getimed zijn. Eerst dus een paar keer oefenen maar we waren te snel, te traag, zonder al te veel spanning... Uiteindelijk was het toch goedgekeurd om op te nemen. Maar toen volgde het volgende probleem. Te veel achtergrondlawaai. Dus zijn we gezellig met zijn drietjes (ik, Thibeau en Dimitri) naar de koude kelder gegaan. Daar konden we ongestoord het fragmentje opnemen. Ik moest eigenlijk dringend naar toilet en Dimitri vond niet onmiddellijk hoe je het moest opnemen. We hebben het enkele keren opnieuw moeten doen maar het staat erop :)
Rond halfvijf verlieten we de zaal en gingen we rustig naar huis.
Het einde van een drukke productieve belangrijke dag!
Volgende week is het zover.. Jihaaaaa :D
Groetjes Naomi
Driedaagse dag 3
Hallo,
De laatste dag was alweer aangebroken...
Veel te vroeg, maar we zullen het ons niet beklagen.
Want het is toch wel vermoeiend hoor ;)
Deze ochtend was het op zijn minst een kwartiertje vroeger dat de douche van de ouderengroep hun kamer in beslag werd genomen. Maar ontdanks het feit dat ze vroeger begonnen met zich klaar te maken dan gisteren was dat ongeveer op het moment dat de jongerengroep klaar was.
Op het gemakje een boterhammetje binnenspelen, een kopje koffie tijdens het lezen van de krant.
Even in vakantiestemming... Slechts voor enkele minuten want er moest weer gerepeteerd worden.
Tot aan het middageten.
Na het middageten was het één en al cinema.
Elke groep moest zijn stuk spelen, 'alsof het voor echt was', met een echt publiek.
Namelijk de andere leden van de groep.
De middengroep mocht de spits afbijten.
Ze speelden goed, maar ontzettend snel. In een mum van tijd was het toneelstuk gedaan.
Maar we waren tevreden met hetgeen we te zien kregen.
Een dikke pluim trouwens, want het was één van de weinige keren dat het echt muisstil was in de coulissen.
Na een korte pauze van 5 minuten (om het decor te kunnen klaarzetten) was het de buurt aan de jongerengroep. De 6 schattigste snoetjes van heel thor-t-ater samen op een podium voor 35 minuten. Enkel daarom konden ze eigenlijk maar weinig fout doen. Toch was het spannend voor Danny en mij, de repetities waren namelijk niet altijd even goed. Maar we werden meer dan aangenaam verrast. Ze speelden beter dan ooit tevoren. Ik werd er een beetje emotioneel van. Jaah.. ik ben trots op ze.
Als laatste zagen we 'in de jungle van Borneo', gespeeld door de oudsten. Voor vele andere leden hun grote voorbeeld. En ontdanks het feit dat de meeste er niet veel van snapten (begrjipelijk want het is geen gemakkelijk stuk, ook al is de verhaallijn heel simpel) vonden ze het toch allemaal goed.
Nog voor de ouderen aan hun einde waren gekomen kwamen al enkele ouders toe.
Toen drong het pas goed door.. De driedaagse zit er al weer bijna op.
Koffers naar beneden, tafels terug op zijn plaats, de laatste afwas, lichten uit.. Nog eens checken of iedereen alles meeheeft. En voila, het internaat zag eruit alsof er niemand was geweest.
Elk kindje werd opgehaald door zijn/haar ouders, steeds stonden er minder te wachten tot ze opgehaald werden. Tot enkel Martine, Danny, Stefanie, Dimitri, Bart, Silke en ik daar nog waren.
Het is echt gedaan.
Het was fantastisch
Dankjewel iedereen voor deze twee/driedaagse zo leuk te maken!
De laatste dag was alweer aangebroken...
Veel te vroeg, maar we zullen het ons niet beklagen.
Want het is toch wel vermoeiend hoor ;)
Deze ochtend was het op zijn minst een kwartiertje vroeger dat de douche van de ouderengroep hun kamer in beslag werd genomen. Maar ontdanks het feit dat ze vroeger begonnen met zich klaar te maken dan gisteren was dat ongeveer op het moment dat de jongerengroep klaar was.
Op het gemakje een boterhammetje binnenspelen, een kopje koffie tijdens het lezen van de krant.
Even in vakantiestemming... Slechts voor enkele minuten want er moest weer gerepeteerd worden.
Tot aan het middageten.
Na het middageten was het één en al cinema.
Elke groep moest zijn stuk spelen, 'alsof het voor echt was', met een echt publiek.
Namelijk de andere leden van de groep.
De middengroep mocht de spits afbijten.
Ze speelden goed, maar ontzettend snel. In een mum van tijd was het toneelstuk gedaan.
Maar we waren tevreden met hetgeen we te zien kregen.
Een dikke pluim trouwens, want het was één van de weinige keren dat het echt muisstil was in de coulissen.
Na een korte pauze van 5 minuten (om het decor te kunnen klaarzetten) was het de buurt aan de jongerengroep. De 6 schattigste snoetjes van heel thor-t-ater samen op een podium voor 35 minuten. Enkel daarom konden ze eigenlijk maar weinig fout doen. Toch was het spannend voor Danny en mij, de repetities waren namelijk niet altijd even goed. Maar we werden meer dan aangenaam verrast. Ze speelden beter dan ooit tevoren. Ik werd er een beetje emotioneel van. Jaah.. ik ben trots op ze.
Als laatste zagen we 'in de jungle van Borneo', gespeeld door de oudsten. Voor vele andere leden hun grote voorbeeld. En ontdanks het feit dat de meeste er niet veel van snapten (begrjipelijk want het is geen gemakkelijk stuk, ook al is de verhaallijn heel simpel) vonden ze het toch allemaal goed.
Nog voor de ouderen aan hun einde waren gekomen kwamen al enkele ouders toe.
Toen drong het pas goed door.. De driedaagse zit er al weer bijna op.
Koffers naar beneden, tafels terug op zijn plaats, de laatste afwas, lichten uit.. Nog eens checken of iedereen alles meeheeft. En voila, het internaat zag eruit alsof er niemand was geweest.
Elk kindje werd opgehaald door zijn/haar ouders, steeds stonden er minder te wachten tot ze opgehaald werden. Tot enkel Martine, Danny, Stefanie, Dimitri, Bart, Silke en ik daar nog waren.
Het is echt gedaan.
Het was fantastisch
Dankjewel iedereen voor deze twee/driedaagse zo leuk te maken!
Driedaagse dag 2
Hallo,
Om 9u wordt iedereen aan het ontbijt verwacht, dat is al eeuwen de regel op de thor-t-ater twee/driedaagse. Rond kwart voor negen stond de eerste onder de douche. Snel was iedereen klaar, maar nog niet snel genoeg om wel degelijk op tijd beneden te zijn.
Snel aten we ons boterhammetjes met choco om nadien er stevig in te vliegen. Want voor de ouderen stond op dag 2 van de driedaagse slechts 1 repetitiemoment gepland. Wanneer de repetitie eropzat was het alweer tijd om te eten, en na het eten kwamen de andere leden van de jongeren- en middengroep toe.
Iedereen hielp gedienstig mee om ze te installeren in hun kamertjes. Maar veel tijd kregen ze daar niet voor. Want het is natuurlijk de bedoeling dat er veel gerepeteerd wordt. Dus deden we dat. De twee groepen gingen aan de slag, terwijl de ouderengroep samenzat om in het geheim een spel voor te bereidden voor de jongeren- en middengroep.
De repetities gingen niet altijd even vlot.. Soms was de concentratie even weg, vergaten ze de tekst of konden ze niet stil zijn in de coulissen. Toch zaten er ook heel wat goede momenten tussen waardoor we geloven dat het allemaal goed komt!
Rond halfzes kwam Maarten toe, Maarten is een man die ervoor zou zorgen dat een deel van het decor van de middengroep vandaag af zou geraken, nl. de graffitimuur. Hij is een echte kunstenaar en weet er ook heel wat vanaf. Toch heeft hij het resultaat niet alleen voor elkaar gekregen. De leden van de middengroep mochten meehelpen. Spuiten maar!
Het resultaat is mooi. En als je het ziet, let goed op de 'easter eggs'
60 eieren, 5 kg aardappelen, 3 potjes vissla, 3 kroppen sla, 1 bak tomaten, salami, hesp, verschillende soorten kaas, enkele potten rijst, veel pasta enz... was er nodig om de in totaal 38 aanwezigen met een volle maag van tafel te laten gaan.
Van tafel onmiddellijk naar het spel die de ouders fantastisch in elkaar hebben gestoken.
In kleine groepjes van 2 of 3 leden moesten ze naar verschillende posten gaan. Op elke post zat een lid van de ouderengroep die voor hen een opdracht voorzien had. Als de opdracht goed was uitgevoerd kregen ze een letter. In totaal moesten ze negen letters verzamelen. Daarmee konden ze een woord vormen. Het woord was 'skatepark'. De eerste die uiteindelijk aan het skatepark was, was gewonnen. De opdrachten liepen uiteen van een rebus oplossen bij Arnout, tot een liedje herkennen bij Julie. Bij Victor probeerde men een stylo vastgebonden aan je broek in een fles te mikken.
Tussendoor moesten ze ook nog eens goed kijken of er ergens kleine paaseitjes verstopt zaten. Die mochten ze meenemen. Klinkt gemakkelijk, maar dat was het niet. Elias was de boeman, hij liep door het gebouw met een honkbalknuppel (zag er echt gevaarlijk uit :p). Indien je getikt werd door hem moest je je paaseitjes afgeven.
Toen het spel gedaan was moesten de allerkleinsten gaan slapen.
De middengroep mocht nog even naar een film kijken. Het werd Rapunzel. Stilaan waren enkel nog de ouderen over en Bart die samen gezellig in de zeteltjes zaten, een geestig spelletje te spelen.
Brecht en Emma, van de middengroep waren een tijdje afwezig. Zij moesten in functie van het stuk nog meewerken aan een filmpje. Hand in hand over straat lopen, een bloem gaan halen, samen kaarsjes uitblazen .. Ik heb vernomen van Stefanie en Dimitri dat ze dat heel goed hebben gedaan.
Ik ben benieuwd ;-)
Je merkt het, er is weer heel wat gebeurd. Het was een productieve dag.
Ook een beetje druk.. Iedereen zal goed slapen.
Mag wel want de wekker werd gezet om 7u...
Grtjs
Naomi
Om 9u wordt iedereen aan het ontbijt verwacht, dat is al eeuwen de regel op de thor-t-ater twee/driedaagse. Rond kwart voor negen stond de eerste onder de douche. Snel was iedereen klaar, maar nog niet snel genoeg om wel degelijk op tijd beneden te zijn.
Snel aten we ons boterhammetjes met choco om nadien er stevig in te vliegen. Want voor de ouderen stond op dag 2 van de driedaagse slechts 1 repetitiemoment gepland. Wanneer de repetitie eropzat was het alweer tijd om te eten, en na het eten kwamen de andere leden van de jongeren- en middengroep toe.
Iedereen hielp gedienstig mee om ze te installeren in hun kamertjes. Maar veel tijd kregen ze daar niet voor. Want het is natuurlijk de bedoeling dat er veel gerepeteerd wordt. Dus deden we dat. De twee groepen gingen aan de slag, terwijl de ouderengroep samenzat om in het geheim een spel voor te bereidden voor de jongeren- en middengroep.
De repetities gingen niet altijd even vlot.. Soms was de concentratie even weg, vergaten ze de tekst of konden ze niet stil zijn in de coulissen. Toch zaten er ook heel wat goede momenten tussen waardoor we geloven dat het allemaal goed komt!
Rond halfzes kwam Maarten toe, Maarten is een man die ervoor zou zorgen dat een deel van het decor van de middengroep vandaag af zou geraken, nl. de graffitimuur. Hij is een echte kunstenaar en weet er ook heel wat vanaf. Toch heeft hij het resultaat niet alleen voor elkaar gekregen. De leden van de middengroep mochten meehelpen. Spuiten maar!
Het resultaat is mooi. En als je het ziet, let goed op de 'easter eggs'
60 eieren, 5 kg aardappelen, 3 potjes vissla, 3 kroppen sla, 1 bak tomaten, salami, hesp, verschillende soorten kaas, enkele potten rijst, veel pasta enz... was er nodig om de in totaal 38 aanwezigen met een volle maag van tafel te laten gaan.
Van tafel onmiddellijk naar het spel die de ouders fantastisch in elkaar hebben gestoken.
In kleine groepjes van 2 of 3 leden moesten ze naar verschillende posten gaan. Op elke post zat een lid van de ouderengroep die voor hen een opdracht voorzien had. Als de opdracht goed was uitgevoerd kregen ze een letter. In totaal moesten ze negen letters verzamelen. Daarmee konden ze een woord vormen. Het woord was 'skatepark'. De eerste die uiteindelijk aan het skatepark was, was gewonnen. De opdrachten liepen uiteen van een rebus oplossen bij Arnout, tot een liedje herkennen bij Julie. Bij Victor probeerde men een stylo vastgebonden aan je broek in een fles te mikken.
Tussendoor moesten ze ook nog eens goed kijken of er ergens kleine paaseitjes verstopt zaten. Die mochten ze meenemen. Klinkt gemakkelijk, maar dat was het niet. Elias was de boeman, hij liep door het gebouw met een honkbalknuppel (zag er echt gevaarlijk uit :p). Indien je getikt werd door hem moest je je paaseitjes afgeven.
Toen het spel gedaan was moesten de allerkleinsten gaan slapen.
De middengroep mocht nog even naar een film kijken. Het werd Rapunzel. Stilaan waren enkel nog de ouderen over en Bart die samen gezellig in de zeteltjes zaten, een geestig spelletje te spelen.
Brecht en Emma, van de middengroep waren een tijdje afwezig. Zij moesten in functie van het stuk nog meewerken aan een filmpje. Hand in hand over straat lopen, een bloem gaan halen, samen kaarsjes uitblazen .. Ik heb vernomen van Stefanie en Dimitri dat ze dat heel goed hebben gedaan.
Ik ben benieuwd ;-)
Je merkt het, er is weer heel wat gebeurd. Het was een productieve dag.
Ook een beetje druk.. Iedereen zal goed slapen.
Mag wel want de wekker werd gezet om 7u...
Grtjs
Naomi
Driedaagse dag 1 Dropping
Hallo iedereen
Gisterenavond omstreeks 21 uur begon onze dropping, we kregen niet veel uitleg. we werden in de auto gestoken met een blinddoek aan op weg naar een onbekende plek. Na ongeveer 10 minuten stonden we op een verlaten veld in de donker met enkel maar het maanlicht en een blad met geschiedkundige uitleg over de streek. We gingen op stap met 3 meisjes en vertrouwden op ons instinct en op de hoogste toren van Gent. We hebben heel wat angsten uitgestaan en heel wat afgelachen. We waren niet bang, maar kwamen wel een paar blaffende honden, Spanjaarden en marginalen tegen onderweg, maar al bij al kwamen we goed terug thuis, hoe we thuiskwamen wil je liever niet weten. Onze groep was de tweede, girlpower aan de macht!!! De groep met de jongens haalde het niet tot de eindbestemming... dat zegt al genoeg....
groetjes Justine
Gisterenavond omstreeks 21 uur begon onze dropping, we kregen niet veel uitleg. we werden in de auto gestoken met een blinddoek aan op weg naar een onbekende plek. Na ongeveer 10 minuten stonden we op een verlaten veld in de donker met enkel maar het maanlicht en een blad met geschiedkundige uitleg over de streek. We gingen op stap met 3 meisjes en vertrouwden op ons instinct en op de hoogste toren van Gent. We hebben heel wat angsten uitgestaan en heel wat afgelachen. We waren niet bang, maar kwamen wel een paar blaffende honden, Spanjaarden en marginalen tegen onderweg, maar al bij al kwamen we goed terug thuis, hoe we thuiskwamen wil je liever niet weten. Onze groep was de tweede, girlpower aan de macht!!! De groep met de jongens haalde het niet tot de eindbestemming... dat zegt al genoeg....
groetjes Justine
Driedaagse dag 1 Improvisatietheater
De tweede repetitie was al veel beter dan de eerste.
Al een geluk, want er werd maar twee keer gerepeteerd vandaag.
Daarna was het tijd voor iets helemaal anders..
De repetitieruimte stond vol met stoelen, en op elke stoel lag een blad.
Op elk blad stond een andere improvisatieoefening.
Onze leden kregen de tijd om er rustig eentje uit te zoeken en medespelers te vinden.
Eventueel konden ze een beetje voorbereiden waar nodig (maar ook niet te veel, het is en blijft een improvisatieoefening).
Na het eten, (vegetarische) gehaktballen in tomatensaus konden we allemaal naar elkaars improvisatiestuk kijken. Heel uiteenlopende oefeningen, maar allemaal met een verrassende insteek en veel amusement. De tranen liepen op sommige momenten nog net niet over onze wangen.
Julie en Justine kregen de opdracht elkaar te interviewen over een thema opgelegd door een kritisch publiek (nl. wijzelf). Moeilijkheid, ze moesten dat achterstevoren doen.
- Dat is graag gedaan
* Bedankt om naar de studio te komen
- Kaarten kan je bestellen via de website www.thor-t-ater.be
* Hoe kunnen geïnteresseerde luisteraars aan kaarten geraken?
- Daar moet ik even over nadenken
* Hoelang zit je al in thor-t-ater?
Arnout en Arne speelden een neutrale scène die ze zelf mochten kiezen. Nadien gaven wij hen een andere stijl waarin die neutrale scène gespeeld mocht worden.
Hun neutrale scène ging over het weer. En wij legden hun het vuur onder de schenen.
- Erotisch/Romantisch
- Schlager
- Horror
Het werd hilarisch! Op minder dan 2 seconden konden de twee perfect de stijl in hun verhaal verwerken. Dat noemt men improvisatie!
Thibeau en Delphine daagden elkaar uit in een wedstrijd slomotion ijslikken, met achtergrondcommentaar van Lorenzo. Ook hier had het publiek inspraak. Wij mochten de discipline kiezen (ijslikken dus, moeten ze echt een olympische sport van maken!). Delphine is gewonnen trouwens.
Elias ging met zijn huisdier (een draak, wie kwam op dat idee?) naar de dierenarts (Victor). Spijtig genoeg wist hij niet wat voor beest dat was en waarom hij precies bij de dierenarts langs kwam. Het publiek wist dat wel (jaa, want wij hadden mogen kiezen) en Victor ook. Aan hen om te praten over het dier en aan Elias om te raden wat er aan de hand was. Ochiere Dracula het draakje toch, hij kon geen vuur spuwen. Terwijl hij wel al 10 maand oud was!
Arnout en Arne hebben dat ook eens geprobeerd, daar lag het probleem helemaal anders. Arnout kwam binnengewandeld met een kooitje waar een struisvogel inzat. (Toen wist hij dus duidelijk nog niet dat het een struisvogel was, want je moet maar eens proberen een struisvogel in een kooi te krijgen). Het was een dwergsoort waarschijnlijk. Het probleem met dat arme beest was dat zijn ei klem zat.
Ruben, Sophie, Jana en Fara kregen een ruimte (bv. de zoo of de luchthaven) en elk een woord (vliegtuig, vertraging, baggage en steward). Ze speelden een scène in de luchthaven en telkens iemand het woord steward zei moest Sophie afgaan, met een grondige reden. Wanneer het opnieuw werd gezegd mocht ze terugkomen. Jana kreeg vliegtuig, Ruben baggage en Fara vertraging. Lijkt niet zo moeilijk maar je moet maar eens denken aan wat voor situaties je creeërt wanneer je zegt; "De steward heeft net omgeroepen dat het vliegtuig vertraging heeft!"
Het was lang geleden dat we nog eens improvisatietheater deden maar nee, we zijn het nog lang niet verleerd. Integendeel!
Nadien was het donker genoeg om aan de dropping te beginnen.
Een verslag daarover, zie volgende blogbericht ;)
Ik kan alvast een tipje van de sluier oplichten. Niet alle groepen zijn toegekomen...
Al een geluk, want er werd maar twee keer gerepeteerd vandaag.
Daarna was het tijd voor iets helemaal anders..
De repetitieruimte stond vol met stoelen, en op elke stoel lag een blad.
Op elk blad stond een andere improvisatieoefening.
Onze leden kregen de tijd om er rustig eentje uit te zoeken en medespelers te vinden.
Eventueel konden ze een beetje voorbereiden waar nodig (maar ook niet te veel, het is en blijft een improvisatieoefening).
Na het eten, (vegetarische) gehaktballen in tomatensaus konden we allemaal naar elkaars improvisatiestuk kijken. Heel uiteenlopende oefeningen, maar allemaal met een verrassende insteek en veel amusement. De tranen liepen op sommige momenten nog net niet over onze wangen.
Julie en Justine kregen de opdracht elkaar te interviewen over een thema opgelegd door een kritisch publiek (nl. wijzelf). Moeilijkheid, ze moesten dat achterstevoren doen.
- Dat is graag gedaan
* Bedankt om naar de studio te komen
- Kaarten kan je bestellen via de website www.thor-t-ater.be
* Hoe kunnen geïnteresseerde luisteraars aan kaarten geraken?
- Daar moet ik even over nadenken
* Hoelang zit je al in thor-t-ater?
Arnout en Arne speelden een neutrale scène die ze zelf mochten kiezen. Nadien gaven wij hen een andere stijl waarin die neutrale scène gespeeld mocht worden.
Hun neutrale scène ging over het weer. En wij legden hun het vuur onder de schenen.
- Erotisch/Romantisch
- Schlager
- Horror
Het werd hilarisch! Op minder dan 2 seconden konden de twee perfect de stijl in hun verhaal verwerken. Dat noemt men improvisatie!
Thibeau en Delphine daagden elkaar uit in een wedstrijd slomotion ijslikken, met achtergrondcommentaar van Lorenzo. Ook hier had het publiek inspraak. Wij mochten de discipline kiezen (ijslikken dus, moeten ze echt een olympische sport van maken!). Delphine is gewonnen trouwens.
Elias ging met zijn huisdier (een draak, wie kwam op dat idee?) naar de dierenarts (Victor). Spijtig genoeg wist hij niet wat voor beest dat was en waarom hij precies bij de dierenarts langs kwam. Het publiek wist dat wel (jaa, want wij hadden mogen kiezen) en Victor ook. Aan hen om te praten over het dier en aan Elias om te raden wat er aan de hand was. Ochiere Dracula het draakje toch, hij kon geen vuur spuwen. Terwijl hij wel al 10 maand oud was!
Arnout en Arne hebben dat ook eens geprobeerd, daar lag het probleem helemaal anders. Arnout kwam binnengewandeld met een kooitje waar een struisvogel inzat. (Toen wist hij dus duidelijk nog niet dat het een struisvogel was, want je moet maar eens proberen een struisvogel in een kooi te krijgen). Het was een dwergsoort waarschijnlijk. Het probleem met dat arme beest was dat zijn ei klem zat.
Ruben, Sophie, Jana en Fara kregen een ruimte (bv. de zoo of de luchthaven) en elk een woord (vliegtuig, vertraging, baggage en steward). Ze speelden een scène in de luchthaven en telkens iemand het woord steward zei moest Sophie afgaan, met een grondige reden. Wanneer het opnieuw werd gezegd mocht ze terugkomen. Jana kreeg vliegtuig, Ruben baggage en Fara vertraging. Lijkt niet zo moeilijk maar je moet maar eens denken aan wat voor situaties je creeërt wanneer je zegt; "De steward heeft net omgeroepen dat het vliegtuig vertraging heeft!"
Het was lang geleden dat we nog eens improvisatietheater deden maar nee, we zijn het nog lang niet verleerd. Integendeel!
Nadien was het donker genoeg om aan de dropping te beginnen.
Een verslag daarover, zie volgende blogbericht ;)
Ik kan alvast een tipje van de sluier oplichten. Niet alle groepen zijn toegekomen...
Driedaagse dag 1
Hallo,
Koffers gepakt, auto ingeladen..
Hebben we alles mee? CHECK (ook al zal achteraf blijken van niet.. maar op dit moment lijkt het ok)
Dan zijn we klaar om te vertekken zeker?
We slaan de deur achter ons dicht, starten de motor en vertrekken.
Klaar voor weer een fantastische driedaagse
Rond 10u kwamen alle leden van de ouderengroep toegedruppeld..
Volledig gepakt en gezakt.
Iedereen is er klaar voor!
We vlogen er onmiddellijk in..
Na het installeren van de bedden begon de groep met repeteren.
Rond 12u hadden ze een middagmaal verdiend
Een beetje ontspannen, afwassen en decor terug klaarzetten om er rond halftwee terug in te vliegen.
Jajaa.. er wordt goed doorgewerkt op een driedaagse.
Ondertussen werd het lijstje met vergeten zaken langer en langer.
Zo lang dat het tijd werd om terug naar huis te keren en de koffer opnieuw te vullen.
Typisch ;)
De tijd gaat snel voorbij, het is al weer een goed stuk in de namiddag.
Maar er resten ons nog meer dan twee toffe dagen!
Tot de volgende!
Groetjes THOR-T-ATER
Koffers gepakt, auto ingeladen..
Hebben we alles mee? CHECK (ook al zal achteraf blijken van niet.. maar op dit moment lijkt het ok)
Dan zijn we klaar om te vertekken zeker?
We slaan de deur achter ons dicht, starten de motor en vertrekken.
Klaar voor weer een fantastische driedaagse
Rond 10u kwamen alle leden van de ouderengroep toegedruppeld..
Volledig gepakt en gezakt.
Iedereen is er klaar voor!
We vlogen er onmiddellijk in..
Na het installeren van de bedden begon de groep met repeteren.
Rond 12u hadden ze een middagmaal verdiend
Een beetje ontspannen, afwassen en decor terug klaarzetten om er rond halftwee terug in te vliegen.
Jajaa.. er wordt goed doorgewerkt op een driedaagse.
Ondertussen werd het lijstje met vergeten zaken langer en langer.
Zo lang dat het tijd werd om terug naar huis te keren en de koffer opnieuw te vullen.
Typisch ;)
De tijd gaat snel voorbij, het is al weer een goed stuk in de namiddag.
Maar er resten ons nog meer dan twee toffe dagen!
Tot de volgende!
Groetjes THOR-T-ATER
De grote thor-t-ater werkdag
Hallo,
Nog een beetje vermoeid van gisteren schrijf ik nu toch een blogberichtje.
Gisteren organiseerden we 'de grote thor-t-ater werkdag'!
Een dag waarop alles wat nog moest gedaan worden rond decor werd afgewerkt..
Op de foto zie je de schematische planning van die dag.. Zo zag de dag er min of meer uit, want vanzelfsprekend werd er toch nog wat veranderd op het moment zelf
's ochtends zijn we met enkele leden uit de middengroep en de ouderengroep gaan flyeren...
Want er kan nooit volk genoeg zijn op de voorstellingen.
Ondertussen werd de planning van de driedaagse gemaakt.
Na de middag werd het even wat rustiger.
Stefanie moest naar de rijles, Bart ging terug naar huis en Danny en Dimitri gingen naar de gamma.
Silke deed de ticketverkoop en ik sloeg aan het knutselen.
Eenmaal Stefanie terug was kwam er terug leven in de brouwerij
Een boot werd geschilderd, de valiezen werden op orde gezet, een gemeentebordje werd gemaakt, een extra planning werd opgesteld, boodschappen werden gedaan..
.JPG)
Toen de avond naderde begonnen we aan een heus ontsnappingsplan van onze Gentse gevangenis 'de nieuwe wandeling'
Volledig met echte foto's vanuit de gevangenis!
En ik werkte het plan af door aan te duiden waar de camera's ergens staan...
Nee we hebben geen plannen om echt in de gevangenis te belanden, maar het is wel mooi meegenomen voor moest het ooit het geval zijn ;)
We sloten de dag af met een lekkere bbq (dat hadden we echt verdiend!), het bestellen en anuleren van decorstukken uit Aartselaar en Stefanie haalde haar tekenkunsten boven...
Ja.. ik denk dat we zo goed als klaar zijn om op te treden!
Groetjes Naomi!
Gisteren organiseerden we 'de grote thor-t-ater werkdag'!
Een dag waarop alles wat nog moest gedaan worden rond decor werd afgewerkt..
Op de foto zie je de schematische planning van die dag.. Zo zag de dag er min of meer uit, want vanzelfsprekend werd er toch nog wat veranderd op het moment zelf
's ochtends zijn we met enkele leden uit de middengroep en de ouderengroep gaan flyeren...
Want er kan nooit volk genoeg zijn op de voorstellingen.
Ondertussen werd de planning van de driedaagse gemaakt.
Na de middag werd het even wat rustiger.
Stefanie moest naar de rijles, Bart ging terug naar huis en Danny en Dimitri gingen naar de gamma.
Silke deed de ticketverkoop en ik sloeg aan het knutselen.
Eenmaal Stefanie terug was kwam er terug leven in de brouwerij
Een boot werd geschilderd, de valiezen werden op orde gezet, een gemeentebordje werd gemaakt, een extra planning werd opgesteld, boodschappen werden gedaan..
.JPG)
Toen de avond naderde begonnen we aan een heus ontsnappingsplan van onze Gentse gevangenis 'de nieuwe wandeling'Volledig met echte foto's vanuit de gevangenis!
En ik werkte het plan af door aan te duiden waar de camera's ergens staan...
Nee we hebben geen plannen om echt in de gevangenis te belanden, maar het is wel mooi meegenomen voor moest het ooit het geval zijn ;)
We sloten de dag af met een lekkere bbq (dat hadden we echt verdiend!), het bestellen en anuleren van decorstukken uit Aartselaar en Stefanie haalde haar tekenkunsten boven...
Ja.. ik denk dat we zo goed als klaar zijn om op te treden!
Groetjes Naomi!
Abonneren op:
Posts (Atom)